f. 216v
possent iuxta solitum absolui, ideo nobis danda opera est ut ne nimium respiciamus ad communem consuetudinem, in recedendo corporaliter a Divinis.
Si nobis satisfactum est in divinis officiis, Deo forte satisfactum non est, unde non est recedendum, nisi prius examinaverimus utrum Christus paratus sit nobiscum desce[n]dere vel non, et siquidem ipse diutius
optat[1]
nostrum obsequium remaneamus propter Patrem eius, et propter ipsum, remanere adhuc cupientem: malimus relinqui a cognatis, et notis nostris, quam Christum
deserere[2].
Quicumque
iusti[3]
sunt, vel prudentes, habeant
Christum[4]
puerum XII annorum, sedentem in medio Doctorum, audientem, et, interrogantem illos: habeant ipsum inquam in omnibus
loculis[5]
ut[6]
ipsi velint non sapere plus quam
oporteat[7]
sapere, habeant
etiam[8]
ipsum in tali humilitatis forma, et aetate haeretici ut audiant, et interrogent doctores ecclesiae, in ipsorum medio sedentes
et[9]
quiete permanentes.
_______________
