f. 235v
ad columnam ipsum ligauerit flagellandum, qui per ipsum in columna ignis aliquando fuerat illuminatus,
qui[1]
aceto ipsum
putauerit[2],
qui ab eodem aquam de petra
ad[3]
potum acceperat in deserto, etc.
Omnia autem in me dicta
aperte[4]
intelligebam.
In die Resurrectionis Domini factum est, ut non nihil inciperem a me ipso ad Christum assurgere, ut in ipso cupiam, et gaudeam esse repositas causas mearum consolationum.
Hactenus
enim[5]
nimium, et
attristatus[6]
sum, et laetatus ex his, quae in me ipso sensi, siue bona, siue mala.
aestimare nos ex praetio redemptionis etc.
Utinam posthac melius uideam me ipsum, estimemque ex pretio redemptionis meae,
non[7]
ex operibus, et transmutationibus meis accidentarijs.
Utinam ad hoc
possem[8]
assurgere, ut magis timeam perdi ex eo quod emptus fuerim pretioso sanguine Christi, quam ex eo quod periculum sit, ne anima mea (ut mea est) poenas infernales patiatur
_______________
