f. 216v
possent iuxta solitum absolui, ideo nobis danda opera est ut ne nimium respiciamus ad communem consuetudinem, in recedendo corporaliter a Diuinis.
Si nobis satisfactum est in diuinis officijs, Deo forte satisfactum non est, unde non est recedendum, nisi prius examinauerimus utrum Christus paratus sit nobiscum desce[n]dere uel non, et siquidem ipse diutius
optat[1]
nostrum obsequium remaneamus propter Patrem eius, et propter ipsum, remanere adhuc cupientem, malimus relinqui ab cognatis et notis nostris, quam Christum
desedere[2].
Quicumque
iusti[3]
sunt, uel prudentes, habeant
Christum[4]
puerum XII annorum sedentem in medio Doctorum, audientem, et interrogantem illos, habeant ipsum inquam in omnibus
loculis[5]
ut[6]
ipsi uelint non sapere plus quam
oporteat[7]
sapere, habeant
etiam[8]
ipsum in tali humilitatis forma, et aetate haeretici ut audiant, et interrogent doctores ecclesiae, in ipsorum medio sedentes
et[9]
quiete permanentes.
_______________
