f. 43v
nunquam me inuenisse[1] tam exaltati cordis ad alia desideria, et poenas quae mihi solebant uenire[2] super prosperum et aduersum temporalem profectum[3] animarum profectus, inquam, quia[4] a me fieri deberet, et quando inueniebam abundantiam aliquam in tali materia ita me ipsum consolabar quemadmodum in aduersitate tristabar, nunc uidebatur mihi, quod
Nulla prosperitate consolari, nisi abundantie deuotionis, in Deum, et Sanctos.
nulla Prosperitas in huiusmodi materia posset me consolari, nisi Dominus noster mihi dederit aliquam abundantiam Deuotionis, et in eum et sanctos eius directam[5], nec me aliquis
Nullus meror ob paucitatem oblatory ad agendum, multa uia ad ducendum parumper ad perfectionis etc.
meror[6] potest penetrare, quod[7] causatur[8] ex paucitate eorum, quae mihi ad agendum offeruntur. Benedictus Dominus, qui tot uias
_______________
