Aristofane21 (talk | contribs) |
Aristofane21 (talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
PRAEFATIO Benevole Lector<lb/> | PRAEFATIO Benevole Lector<lb/> | ||
| − | TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore. in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli ferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinus a proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliuiosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosius, ne dicam assequi, oppido audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quam difficile, arduum ac plenum alea opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi syluarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quam in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quam dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obuiis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi a natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quam in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omnino penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis | + | TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore. in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli ferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinus a proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliuiosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosius, ne dicam assequi, oppido audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quam difficile, arduum ac plenum alea opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi syluarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quam in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quam dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obuiis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi a natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quam in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omnino penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis, sed Magnorum Virorum principumque literae ad concepti |
<lb/>cc. ++1-++ recto | <lb/>cc. ++1-++ recto | ||
A c. A1 vi è indicata una Praefactio ad lectorem | A c. A1 vi è indicata una Praefactio ad lectorem | ||
Revision as of 20:27, 27 February 2017
PRAEFATIO Benevole Lector
TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore. in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli ferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinus a proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliuiosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosius, ne dicam assequi, oppido audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quam difficile, arduum ac plenum alea opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi syluarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quam in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quam dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obuiis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi a natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quam in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omnino penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis, sed Magnorum Virorum principumque literae ad concepti
cc. ++1-++ recto
A c. A1 vi è indicata una Praefactio ad lectorem
