Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/2"

From GATE
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 7: Line 7:
 
tamen hoc à me rectae intentionis <del>amussi</del> <add>oculo</add> dispositus  
 
tamen hoc à me rectae intentionis <del>amussi</del> <add>oculo</add> dispositus  
 
quaeris,
 
quaeris,
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias <big>itaque</big>
+
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque
Theodidacte, hanc <big>esse</big> divinae nature proprietatem, ut
+
Theodidacte, hanc esse divinae nature proprietatem, ut
 
cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
 
cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
 
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
 
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
se et sua natura sit <big>diffusivum</big> sui, ita quidem, ut boni
+
se et sua natura sit <sic>diffusiuum</sic> sui, ita quidem, ut boni
 
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
 
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
 
bonitatis suae particeps esse posuitò quantò verò bonum
 
bonitatis suae particeps esse posuitò quantò verò bonum
<big>maius</big> et perfectius fuerit, tantò id <big>maiorem</big> sui per
+
maius et perfectius fuerit, tantò id maiorem sui per
 
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
 
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
Deus <big>Optimus</big> Maximus, <big>cuius</big> natura bonitas est, suam intrinsecè  
+
Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsecè  
 
ab aeterno commun icat per infinitum generationis
 
ab aeterno commun icat per infinitum generationis
 
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
 
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
 
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
 
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
uti <big>intrinseca</big>, essentialis et Sempiterna est, ita
+
uti intrinseca, essentialis et Sempiterna est, ita
 
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una
 
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una
 
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque  
 
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque  
Line 27: Line 27:
 
verò tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae
 
verò tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae
 
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa
 
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa
et <big>Superexcessiua</big> bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;
+
et Superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;
quod ut <big>fieret</big>, in Sempiterno illo Sacrosanctae  
+
quod ut fieret, in Sempiterno illo Sacrosanctae  
 
Triadis Consistorio ante omne temporis principium
 
Triadis Consistorio ante omne temporis principium
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, <big>quem</big>
+
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem
in tempore <big>Creationis</big> Condere sibi complacuit; Sed cum
+
in tempore <del>Creationis</del> Condere sibi complaevit; Sed cum
 
Mundus Corporeus omni intellectus virtute privaretur,
 
Mundus Corporeus omni intellectus virtute privaretur,
 
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano
 
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano

Revision as of 10:20, 11 June 2018

This page has not been proofread


ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo propter solam rationalem creaturam, qui homo est. Cosmiel. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi à puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus curiosiori indagine depositam investiganda sunt. qui enim maiestatis scrutator, opprimetur à gloria; quia tamen hoc à me rectae intentionis amussi oculo dispositus quaeris, desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque Theodidacte, hanc esse divinae nature proprietatem, ut cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex se et sua natura sit diffusiuum sui, ita quidem, ut boni rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod bonitatis suae particeps esse posuitò quantò verò bonum maius et perfectius fuerit, tantò id maiorem sui per communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsecè ab aeterno commun icat per infinitum generationis actum Filio; Pater vero et Filius per immensam amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio uti intrinseca, essentialis et Sempiterna est, ita quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una et eadem naturae substantia competere potest, ideoque amor Patris non propriè, uti Theologi loquuntur ad Filium tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam verò tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa et Superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur; quod ut fieret, in Sempiterno illo Sacrosanctae Triadis Consistorio ante omne temporis principium ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem in tempore Creationis Condere sibi complaevit; Sed cum Mundus Corporeus omni intellectus virtute privaretur, aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano