Page:AKC 1657 10-11 568-293.pdf/2

ὁ Προστάτης ὁ Π. βρουνάκκιος εἶχεν ἡμᾶς πάνυ καλῶς τε(?) καί
πλουσίως, μίᾴ νυκτί ἐνταῦθα ἐμείναμεν, καὶ τῇ ἑπομένῃ
ἡμέρᾳ ἤλθομεν εἰς Λαυρῆτον, αὐτόθι εὕρομεν τὸν Π.
Γάμβερτον καὶ Σπίνολαν, οἵ τινες ἐπεὶ διαμένοσι προς.
δοκῶντες τὴν ἀπόκρίσιν καὶ χρόμην τοῦ Π. Προβινύαλπος(?)
ὅτι αὐτοὶ οὐ δύνανται διαπείρειν πεζιπῇ(?) ὁδοιπορία,
ἡμεῖς ἐν Ααυρήτῳ οὐ πλέος μίαν(?) (?)ται ἐποιήσαμεν
καὶ λαβόντες ἄλλους ἵππους ἤλθομεν εἰς ἀγ(?), ἐλίπο-
-μεν δὲ ἐν (?) Ααυρήτῳ τοῦς Χiζζώλας(?), ὅτι (?)δε
(?)ταὶ δύνανται προποδίζειν ἐν τῇ Αγκώνη(?) ηὕραμεν ἔτι
μένοντα τὸν Ἐπίσκοπον βαρβερίγον(?) ἐν τῷ ἡμετέρῳ
συλλόγῳ(?), κᾀκεῖνον μὲν πρὸς τἀπελθεῶ ἔτι. ἕταμον
καὶ πάνυ παρεσκελασμένος(?), εἰριαν(?) δὲ (?) ἠρω-
τήσαμεν εὐθέως, εἰ καὶ θαῖν(?) τόπος εἴη ἐν τῷ πλοίῳ
καὶ ἐμάθομεν ὅτι(?) ἐν τῇ(?) τῷ τοῦ Ἐπισκόπου οὐ δυνε-
τὸν ἦν εἰσβαίνειν εἶναι δὲ καὶ ἄλλὴν ναῦν εἰλημ-
-μένη παρ(?) τινος ευρίων, Γερμανῶν (• ἦσαν δὲ
οὗτοι οἱ ἐκ τοῦ Συλλόγου Γερμανικοῦ •) καὶ ἐν ταύ-
τῇ πλεύσομεν καὶ ἡμεῖς, ἑταιρίαν ἔχαντες καλὴν; νῦν
ἔτι δύω ἡμέρας ἄνεμον προσδοκῶμεν, καὶ οὐκ ἄλλου δεό-
-μεθα ἤ οὐριας. ἡμεῖς πάντες κάλλιστα ἔχομεν, καὶ
οὐδεὶς κακόντι(?) ἔπαθε, μόνον. Ρ φοβοῦμαι ἔτι(?) πολὺν
χρόνον ἐνταῦθα διαμένειν ἀναγκαθήσομεθα. ἡ ναῦς
ροστρία ι ἐστι, ἔστι δὲ καὶ ἐν τοῦτῳ λιμῶνι(?) ἄλλη ναῦς
μεγάλη, Κελτικοῦ τινος, δεσπότου ὃν τινὲς λέγουσι τε
ναυάγραν ποιῆσαι, ἀλλὰ μηδεὶς ἀπὸ τούτου φόβος.
ἀπὸ τῆς Βηνετίας γράψω λογιότητι ἡμετέρα. περὶ(?) τῶν ἡμετέρως
πραγμάτων ἀναμνημονεύω. οῦδε(?) γὰρ Μαγ(?). ὑμετέρα τὶ ποιητέον.

◅▻