Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/67"
(→Not proofread: Created page with "collocet, in mellifluis eius vulneribus requiescat: assidue eius<lb/> memoria versetur ob oculos, ita ut dum comedat, buccellas<lb/> in illius dulcissimo sanguine se fingere e...") |
Sarah Neus (talk | contribs) |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
memoria versetur ob oculos, ita ut dum comedat, buccellas<lb/> | memoria versetur ob oculos, ita ut dum comedat, buccellas<lb/> | ||
in illius dulcissimo sanguine se fingere existimet. Periculose<lb/> | in illius dulcissimo sanguine se fingere existimet. Periculose<lb/> | ||
| − | corruet in suae contemplationis altitudinem, | + | corruet in suae contemplationis altitudinem, quicunque<lb/> |
ad Divinitatem aliter, quam per humanitatis ostium ingredi<lb/> | ad Divinitatem aliter, quam per humanitatis ostium ingredi<lb/> | ||
voluerit, ideo expedit, ut per hanc ad illam ascendat,<lb/> | voluerit, ideo expedit, ut per hanc ad illam ascendat,<lb/> | ||
| − | et ab | + | et ab illa ad istam redeat: sic enim faciens, dulcissima semper<lb/> |
pascua inveniet. Caveat tamen, ne similis sit quibusdam,<lb/> | pascua inveniet. Caveat tamen, ne similis sit quibusdam,<lb/> | ||
qui cum forinsecus devotionis dulcedine, ac lacrymis<lb/> | qui cum forinsecus devotionis dulcedine, ac lacrymis<lb/> | ||
passionem Domini recolant, tamen vitia sua, et<lb/> | passionem Domini recolant, tamen vitia sua, et<lb/> | ||
affectiones fraenare, se abnegare, ipsumque sequi recusant.<lb/> | affectiones fraenare, se abnegare, ipsumque sequi recusant.<lb/> | ||
| − | + | Diligentissime cave multorum errorem, qui tuns duntaxat<lb/> | |
exercitationes suas Deo placere existimant, cum<lb/> | exercitationes suas Deo placere existimant, cum<lb/> | ||
ab eo faventur dulcedine spirituali, et gratia devotionis<lb/> | ab eo faventur dulcedine spirituali, et gratia devotionis<lb/> | ||
| Line 16: | Line 16: | ||
quantumcumque opprimaris duritia cordis, interno<lb/> | quantumcumque opprimaris duritia cordis, interno<lb/> | ||
frigore, obnubilatione sensuum, ac distractione mentis;<lb/> | frigore, obnubilatione sensuum, ac distractione mentis;<lb/> | ||
| − | resigna te in Dei ipsius voluntatem: | + | resigna te in Dei ipsius voluntatem: Nam non est perfectio<lb/> |
in affluentia consolationum, sed in eo, ut pro Dei<lb/> | in affluentia consolationum, sed in eo, ut pro Dei<lb/> | ||
amore omnia nihili pendas, et in omnibus voluntate<lb/> | amore omnia nihili pendas, et in omnibus voluntate<lb/> | ||
Revision as of 16:10, 12 June 2024
collocet, in mellifluis eius vulneribus requiescat: assidue eius
memoria versetur ob oculos, ita ut dum comedat, buccellas
in illius dulcissimo sanguine se fingere existimet. Periculose
corruet in suae contemplationis altitudinem, quicunque
ad Divinitatem aliter, quam per humanitatis ostium ingredi
voluerit, ideo expedit, ut per hanc ad illam ascendat,
et ab illa ad istam redeat: sic enim faciens, dulcissima semper
pascua inveniet. Caveat tamen, ne similis sit quibusdam,
qui cum forinsecus devotionis dulcedine, ac lacrymis
passionem Domini recolant, tamen vitia sua, et
affectiones fraenare, se abnegare, ipsumque sequi recusant.
Diligentissime cave multorum errorem, qui tuns duntaxat
exercitationes suas Deo placere existimant, cum
ab eo faventur dulcedine spirituali, et gratia devotionis
sensibilis: sed disce in tuis exercitationibus persistere,
quantumcumque opprimaris duritia cordis, interno
frigore, obnubilatione sensuum, ac distractione mentis;
resigna te in Dei ipsius voluntatem: Nam non est perfectio
in affluentia consolationum, sed in eo, ut pro Dei
amore omnia nihili pendas, et in omnibus voluntate
tua posthabita, Divinam secteris. Denique solum id bonum,
et tibi utile existimes, quod Dominus in te operabitur.
Absurdum enim est quotidie petere: Fiat voluntas tua,
et indignari, et aegre ferre illam in te fieri. Non igitur
angamur animo, si desit nobis sensibilis devotio, sensibilisque
amor (qui plerumque impurus est, et saepe confertur
irresignatis.) Sed illud maxime curandum est, ut per
intellectualem amorem, nempe bonam, promptissimamque Voluntatem
Deo uniti semper simus, licet sensibili duritia, et mentis ariditate
cruciemur, id solum attendentes, ut Divinae Voluntatis
beneplacitum in nobis impleatur.
