Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/57"
(→Not proofread: Created page with "Eritque haec scala supra tibi explicata, qua gradatim ascenderis<lb/> ad Summi, et incommutabilis Boni unionem; ut proinde<lb/> nihil aliud ad Dei amorem nos excitare possit,...") |
Sarah Neus (talk | contribs) |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 21: | Line 21: | ||
penetrabis; Sciasque illa in spiritualibus tanto<lb/> | penetrabis; Sciasque illa in spiritualibus tanto<lb/> | ||
esse superiora, quanto quoad experientias spirituales intimiora.<lb/> | esse superiora, quanto quoad experientias spirituales intimiora.<lb/> | ||
| − | Hoc unicum | + | Hoc unicum porro necessarium est, si enim mens<lb/> |
nostra in his, quae deorsum vergunt, terrenis per desiderium,<lb/> | nostra in his, quae deorsum vergunt, terrenis per desiderium,<lb/> | ||
et cupidinem immerserit, evestigio per infinitas distractiones,<lb/> | et cupidinem immerserit, evestigio per infinitas distractiones,<lb/> | ||
| Line 27: | Line 27: | ||
a se quodammodo divulsa dissipatur, et veluti in tot obiecta,<lb/> | a se quodammodo divulsa dissipatur, et veluti in tot obiecta,<lb/> | ||
uno illo neglecto dispergitur, quot ea sunt, quae per desideriorum<lb/> | uno illo neglecto dispergitur, quot ea sunt, quae per desideriorum<lb/> | ||
| − | inquietam sollicitudinem | + | inquietam sollicitudinem quaeruntur, ambiunturque,<lb/> |
grande malum, est enim motus hic sine stabilitate; cursus<lb/> | grande malum, est enim motus hic sine stabilitate; cursus<lb/> | ||
sine ulla spe eius, quod pretendit, consequendi; labor perpetuus<lb/> | sine ulla spe eius, quod pretendit, consequendi; labor perpetuus<lb/> | ||
sine requie; quae si vitaveris, tum enim ad osculum Domini | sine requie; quae si vitaveris, tum enim ad osculum Domini | ||
Revision as of 14:08, 12 June 2024
Eritque haec scala supra tibi explicata, qua gradatim ascenderis
ad Summi, et incommutabilis Boni unionem; ut proinde
nihil aliud ad Dei amorem nos excitare possit, quam
infinita Dei benignitas, quae omnes homines bonos, et malos,
et quod amplius, etiam ipsos reprobos hac incomprehensibili
bonorum abundantia, beat. Haec cum intime expenderis,
necesse est, ut cum humilitatis reverentia, ac filiali
fiducia mens elevet se, supra se, et omne creatum per abnegationem
omnium, cum veritate intra te dicere possis: Quem
quaeso ex omnibus, et prae omnibus, et super omnia quaero,
diligo, et sollicito animo investigo, nulla figura praeditus
est;, appeto, et desidero? Quem quaero, nec sensibus nec imaginatione
explorabilis est, sed super omne sensibile, et imaginabile,
nullo unquam sensu perceptabilis, sed pleno desiderio
totus desiderabilis; quem quaero, diligo, et sollicito animo investigo,
nulla figura praeditus est, sed intima affectus nimietate
non solum appetibilis, sed super omnia amabilis, et
delectabilis, infinite bonitatis, et perfectionis. Haec cum
cogitaveris, ecce tunc incipies ingredi in mentis caliginem,
et quanto altius intra se elevaberis, tanto profundius
penetrabis; Sciasque illa in spiritualibus tanto
esse superiora, quanto quoad experientias spirituales intimiora.
Hoc unicum porro necessarium est, si enim mens
nostra in his, quae deorsum vergunt, terrenis per desiderium,
et cupidinem immerserit, evestigio per infinitas distractiones,
et obliquas, intricatasque itinerum ambages rapitur, et
a se quodammodo divulsa dissipatur, et veluti in tot obiecta,
uno illo neglecto dispergitur, quot ea sunt, quae per desideriorum
inquietam sollicitudinem quaeruntur, ambiunturque,
grande malum, est enim motus hic sine stabilitate; cursus
sine ulla spe eius, quod pretendit, consequendi; labor perpetuus
sine requie; quae si vitaveris, tum enim ad osculum Domini
