Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/294"
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 3: | Line 3: | ||
− | deprehendit se | + | deprehendunt<ref group="text-notes">deprehendunt] deprehendit <i>MF</i></ref> |
− | Hic enim conueniebat potius | + | se uel iam perdidisse uel |
+ | cepisse<ref group="text-notes">cepisse] sensim <i>MF</i></ref> | ||
+ | perdere fidem, quam | ||
+ | habuerunt<ref group="text-notes">habuerunt] habuerat <i>MF</i></ref> | ||
+ | tunc ipsi dicunt | ||
+ | quaerendum<ref group="text-notes">quaerendum] quaerendam <i>MF</i></ref> | ||
+ | esse<ref group="text-notes">esse] <i>add.</i> fidem <i>MF</i></ref> | ||
+ | a Deo, et quaerendum iudicium ad bene | ||
+ | iudicandum per se ipsum de Scripturis et caeteris, fidem enim esse donum Dei et non omnium esse fidem, et similia | ||
+ | dicunt<ref group="text-notes">dicunt] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> | ||
+ | quae uerissima quidem sunt, sed quae in hanc partem, aut in | ||
+ | hoc<ref group="text-notes">hoc] hunc <i>MF</i></ref> | ||
+ | dubium<ref group="text-notes">dubium] locum <i>MF</i></ref>, | ||
+ | ad aedificationem non ideo ueniunt. | ||
+ | Hic enim conueniebat potius agnouisse haec dona posse ab unoquoque sponte deperdi, et amitti, qui igitur | ||
+ | sponte sua<ref group="text-notes">sponte sua] sua sponte <i>MF</i></ref> | ||
+ | fidem amittit<ref group="text-notes">fidem amittit] amisit fidem <i>MF</i></ref>, | ||
+ | quam | ||
+ | debuertat<ref group="text-notes">debuertat] habuerat <i>MF</i></ref> | ||
+ | quandiu erat adiuratus in uerba, et in sensus Ecclesiae catholicae | ||
+ | et Christianae<ref group="text-notes">et Christianae] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> | ||
+ | eorum<ref group="text-notes">eorum] nec <i>MF</i></ref> | ||
+ | abiurauerat catholicos doctores, is mirari non debet dum uidet se alijs uijs quae sunt secundum proprium judicium, quaerere fidem et non inuenire nec debet | ||
+ | accusare<ref group="text-notes">accusar] causari <i>MF</i></ref> | ||
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} |
Revision as of 10:00, 30 September 2021
f. 139v
deprehendunt[1]
se uel iam perdidisse uel
cepisse[2]
perdere fidem, quam
habuerunt[3]
tunc ipsi dicunt
quaerendum[4]
esse[5]
a Deo, et quaerendum iudicium ad bene
iudicandum per se ipsum de Scripturis et caeteris, fidem enim esse donum Dei et non omnium esse fidem, et similia
dicunt[6]
quae uerissima quidem sunt, sed quae in hanc partem, aut in
hoc[7]
dubium[8],
ad aedificationem non ideo ueniunt.
Hic enim conueniebat potius agnouisse haec dona posse ab unoquoque sponte deperdi, et amitti, qui igitur
sponte sua[9]
fidem amittit[10],
quam
debuertat[11]
quandiu erat adiuratus in uerba, et in sensus Ecclesiae catholicae
et Christianae[12]
eorum[13]
abiurauerat catholicos doctores, is mirari non debet dum uidet se alijs uijs quae sunt secundum proprium judicium, quaerere fidem et non inuenire nec debet
accusare[14]
_______________
- ↑ deprehendunt] deprehendit MF
- ↑ cepisse] sensim MF
- ↑ habuerunt] habuerat MF
- ↑ quaerendum] quaerendam MF
- ↑ esse] add. fidem MF
- ↑ dicunt] om. MF
- ↑ hoc] hunc MF
- ↑ dubium] locum MF
- ↑ sponte sua] sua sponte MF
- ↑ fidem amittit] amisit fidem MF
- ↑ debuertat] habuerat MF
- ↑ et Christianae] om. MF
- ↑ eorum] nec MF
- ↑ accusar] causari MF