Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/43"

Revision as of 17:22, 11 March 2020

This page has been proofread

Licere fidem negare ob metum mortis. Idem asserunt Clancularii.

172 Abbas Ioachimus

a.D. 1190

post Lucium III, Urbanum III et Clementem III floruit, ut ipse in epistola suis operibus praefixa scribit. El quamquam non fuerit haereticus, quia correctioni se subiecit, ut Innocentius III in Concilio Lateranensi testatur:
1° tamen contra Magistrum Sententiarum docuit dicens, tres personas divinas non esse proprie et vere unam rem atque esentiam, sed quasi collectitiam vel similitudinariam, sicut multi fideles sunt una ecclesia. Idque Innocentius III in Concilio Lateranensi can 2 damnavit.
2° Docuit etiam recte dici essentiam generare, sicut dicimus Deum generare Deum. D. Thomas I pars q. 39 art. 5.
3° Docuit etiam, si Guidoni credimus in Summa, tres esse status mundi: primus carnalem quasi coniugatorum ab Adam usque ad Christum, secundum medium inter carnem et spiritum quasi clericorum, a Christo usque ad Bernardum, tertium totum spiritualem, hoc est monachorum, a Bernardo usque ad finem saeculi.

173 Petrus Ioannis
Ioachimi abbatis discipulus fuit, et teste Guidone plures errores docuit:
1° Animam rationalem ut talem non esse formam corporis.
2° Gratiam et virtutes in baptismo non infundi. Guido et Concilium Viennense in Clementina prima.
3° Christum adhuc viventem lancea vulneratum fuisse, et B. Ioannem id non suo loco narrasse, se perturbasse: ibidem.
4° Per Babylonem meretricem magnam in Apocalypsi Romanam Ecclesiam universalem intellegi. Idem Lutherus art. 5.
5° Per mysticum Antichristum papam intellegi. Bernardus Luxemburgensis.
6° Omnes abbates q[uinti temporis conveniunt in quintum caput bestiae, quae est diabolus ac Antichristus et congregatio malorum.] Bernardus Luxemburg.

decima tertia centuria

Anno Domini

174 Almaricus,

a.D. 1204

doctor Parisiensis, tempore Innocentii III papae multa perversa docuit, teste Caesario in lib. dialog. d. 5:
1° Ideas, quae sunt in mente Dei creari et creare. Ioannes Turrecremata in Summa lib. 4 part. 2 cap. 35, Antoninus in Summa theolog. part. 2 tit. 11 cap. 7.
2° Deum esse finem omnium, quia omnia revertuntur ad Deum et unum individuum cum ipso erunt. Turrecremata ibidem, Gerson tract. 3 super Magnificat.
3° Deum esse essentiam creaturarum atque adeo omnia esse Deum, idem ibidem, D. Thomas I part. q. 3 art. 8.
4° Deum non posse videri nisi in creaturis, sicut lux non videtur nisi in aere.
5° Si Adam non peccasset, non fuisset in hominibus distinctio sexuum.
6° Potest quis in caritate exsistens quodlibet flagitum perpetrare et nihil ei a Deo imputabitur.
7° Deum esse bonum, sed non iustum, id est praemiare et non punire. Vincentius in Speculo historiali lib. 29 cap. 101.
8° Legem Dei Patris durasse suque ad Christum, legem Dei Christi usque ad Almaricum, legem Spiritus Sancti, qui est amor ab Almarico et deincepe. Hinc oriuntur duo praecedentes errores.
9° Quemlibet fidelem teneri ad credendum se esse membrum Christi et hunc esse articulum fidei: Vincentius. Idem Lutherani docent de fide speciali.
10° Non aliter esse corpus Christi in pane altaris, quam in qualibet alia re. Bernardus Luxemburgensis. Idem Brentius.
11° Ita Deum locutum esse in Ovidio, sicut in Augustino. 11, 12 et 13 ibidem.
12° Non futuram corporis resurrectionem.
13° Paradisum et infernum non esse.
14° Altaria, thurificationem et sanctas imagines idololatriam esse. Totam hanc haeresin damnat Innocentius III in Concilio Lateranensi cap. 2.

@@ Page body (to be transcluded): / Page body (to be transcluded): @@
@@ Line 1: / Line 1: @@
-asseruisse, sed miraculo resurrectionis obstupefactum glorificasse Deum, qui Christum suscitavit. <br>
+Licere fidem negare ob metum mortis. Idem asserunt Clancularii.<br>
-° Christum in similitudine Platonis et Epicuri sectam propriam invenisse et eam Christianam appellari voluisse, sicut a Platone Platonici. <br>
-° Non esse in prophetis vaticinia manifesta de Christo: ibidem.<br>
+<p style="float:left">172
-{{Smallcaps|Thalmudistae}}<br>
+{{Smallcaps|Abbas Ioachimus}}</p>
-Iudaei sunt, qui libris fabulosissimis, quos Rabini eorum composuerunt, iam ab annis 1000 et amplius [adhaerent]. Initium habuere post Hierosolymarum excidium anno 150, ut ipsi expositores Thalmud dicunt. Dein vero auctum fuit hoc opus post annos 300 et Thalmud Hierosolymitanum est dictum, quod in ruinis Hierosolymarum urbis scriptum esset. Postea iterum anno 436 ab excidio Hierosolymarum, anno Domini 476 in novam formam redactum et Thalmud Babylonicum fuit vocatum, quod scriptum esset in babylone Aegypti, nunc alio nomine Cairum dicto. Continet autem totum Thalmud partes sex, quas ipsi Seder id est ordines vocant, quilibet vero ordo in plures tractatus dividitur, quos ipsi Massecheth dicunt, porro quilibet tractatus multa continet capita sive distinctiones, quas ipsi Parachim dicunt. Quia vero isti libri pessimi et perniciosissimi sunt, ideo Papa Gregorius IX, dein Innocentius IV, tum Julius III, post etiam Paulus IV omnia Thalmudica volumina inquiri et comburi iusserunt. Errores, quos continet praecipuos, hi sunt: <br>
+<p style="float:right">'''a.D. 1190'''</p><br>
-De Deo <br>
+post Lucium III, Urbanum III et Clementem III floruit, ut ipse in epistola suis operibus praefixa scribit. El quamquam non fuerit haereticus, quia correctioni se subiecit, ut Innocentius III in Concilio Lateranensi testatur: <br>
-° Deus ante mundi creationem se exercebat in creandis variis mundis et iisdem destruendis, donec hunc quem habemus, facere didicisset: ordine 1, tract. 4 dist. 3. <br>
+° tamen contra Magistrum Sententiarum docuit dicens, tres personas divinas non esse proprie et vere unam rem atque esentiam, sed quasi collectitiam vel similitudinariam, sicut multi fideles sunt una ecclesia. Idque Innocentius III in Concilio Lateranensi can 2 damnavit.<br>
-° Deus tres primas horas diei consumit in lectione legis Iudaicae: ord. 2, tract. 1 dist. 14.  <br>
+° Docuit etiam recte dici essentiam generare, sicut dicimus Deum generare Deum. D. Thomas I pars q. 39 art. 5. <br>
-° Moyses cum aliquando ascendisset in coelum invenit Deum scriptitantem in Scriptura: ord. 5, tract. 6, [dist. 5]. <br>
+° Docuit etiam, si Guidoni credimus in Summa, tres esse status mundi: primus carnalem quasi coniugatorum ab Adam usque ad Christum, secundum medium inter carnem et spiritum quasi clericorum, a Christo usque ad Bernardum, tertium totum spiritualem, hoc est monachorum, a Bernardo usque ad finem saeculi.<br>
-° Deus quotidie orationes et precationes devoto animo facit: ord. 1 tract. 1 dist. 1. Tale quid piam habet Mahometus in Alcorano d. 5 cap. 45. Azoara 43. <br>
-° Deus in certo loco statutis horis multis lacrimis deflet ac seipsum affligit, quod Iudaeis iratus templum everterit et populum suum in captivitate disperserit: ord. 2 dist. 5 et ord. 1 dist. 7. <br>
-° Deus quotidie imponit sibi circa caput et brachia vi as quasdam coriaceas induitque seipsum tunica linea et procumbit in genua oratque: ord. 2 tract. 8, dist. 5. <br>
-° Deus praecepit populo, ut singulis noviluniis sacrificium expiationis pe-<noinclude><references/></noinclude>
+{{Smallcaps|Petrus Ioannis}}<br>
-[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]<noinclude></noinclude>
+Ioachimi abbatis discipulus fuit, et teste Guidone plures errores docuit: <br>
+° Animam rationalem ut talem non esse formam corporis. <br>
+° Gratiam et virtutes in baptismo non infundi. Guido et Concilium Viennense in Clementina prima. <br>
+° Christum adhuc viventem lancea vulneratum fuisse, et B. Ioannem id non suo loco narrasse, se perturbasse: ibidem. <br>
+° Per Babylonem meretricem magnam in Apocalypsi Romanam Ecclesiam universalem intellegi. Idem Lutherus art. 5. <br>
+° Per mysticum Antichristum papam intellegi. Bernardus Luxemburgensis. <br>
+° Omnes abbates q[uinti temporis conveniunt in quintum caput bestiae, quae est diabolus ac Antichristus et congregatio malorum.] Bernardus Luxemburg.<br>
+<p style="float:left"><b>{{Smallcaps|decima tertia centuria}}</b></p>
+<p style="float:right">'''Anno Domini'''</p><br>
+<p style="float:left">174
+{{Smallcaps|Almaricus}},</p>
+<p style="float:right">'''a.D. 1204'''</p><br>
+doctor Parisiensis, tempore Innocentii III papae multa perversa docuit, teste Caesario in lib. ''dialog''. d. 5:<br>
+° Ideas, quae sunt in mente Dei creari et creare. Ioannes Turrecremata in ''Summa'' lib. 4 part. 2 cap. 35, Antoninus in ''Summa theolog''. part. 2 tit. 11 cap. 7.<br>
+° Deum esse finem omnium, quia omnia revertuntur ad Deum et unum individuum cum ipso erunt. Turrecremata ibidem, Gerson tract. 3 ''super Magnificat''.<br>
+° Deum esse essentiam creaturarum atque adeo omnia esse Deum, idem ibidem, D. Thomas I part. q. 3 art. 8.<br>
+° Deum non posse videri nisi in creaturis, sicut lux non videtur nisi in aere.<br>
+° Si Adam non peccasset, non fuisset in hominibus distinctio sexuum.<br>
+° Potest quis in caritate exsistens quodlibet flagitum perpetrare et nihil ei a Deo imputabitur.<br>
+° Deum esse bonum, sed non iustum, id est praemiare et non punire. Vincentius in ''Speculo historiali'' lib. 29 cap. 101.<br>
+° Legem Dei Patris durasse suque ad Christum, legem Dei Christi usque ad Almaricum, legem Spiritus Sancti, qui est amor ab Almarico et deincepe. Hinc oriuntur duo praecedentes errores.<br>
+° Quemlibet fidelem teneri ad credendum se esse membrum Christi et hunc esse articulum fidei: Vincentius. Idem Lutherani docent de fide speciali.<br>
+° Non aliter esse corpus Christi in pane altaris, quam in qualibet alia re. Bernardus Luxemburgensis. Idem Brentius.<br>
+° Ita Deum locutum esse in Ovidio, sicut in Augustino. 11, 12 et 13 ibidem.<br>
+° Non futuram corporis resurrectionem.<br>
+° Paradisum et infernum non esse.<br>
+° Altaria, thurificationem et sanctas imagines idololatriam esse. Totam hanc haeresin damnat Innocentius III in Concilio Lateranensi cap. 2.
 [[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]