Difference between revisions of "Page:AKC 1659 03 26 567-066.pdf/2"
Ella Yates (talk | contribs) |
|||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 50: | Line 50: | ||
4 tormenta bellica; 4 petandas; 2 grandes Trebucos, mortaria vocamus, ut de rebus utensilibus<br> | 4 tormenta bellica; 4 petandas; 2 grandes Trebucos, mortaria vocamus, ut de rebus utensilibus<br> | ||
<pb/> | <pb/> | ||
| + | |||
| + | |||
[[Category:AKC_Not proofread]] | [[Category:AKC_Not proofread]] | ||
[[Category:AKC_Letters]] | [[Category:AKC_Letters]] | ||
[[Category:AKC_Pages]] | [[Category:AKC_Pages]] | ||
Latest revision as of 15:59, 4 November 2025
et furia, ut nostis retrocedere tandemque fugere coacti sint, donec ad corpus
exercitus seu equitatus ventum est; ubi hostis insigniter reiectus et repulsus est,
damno utrimque pene pari, pauculis e nostris desiderratis, si comboi incipias
quod hosti cessit parva perda. In hoc ego tumultu, ab incurrentibus et fugitivis
equo excussus, humi prostratus et enanimatus iacui, donec tota vis equitatus
hostilis, ex avanguardia nostra, cum tota cavalgadura circum me transiret.
mihi propius factum mi Pater, quam ut ab ungulis equinis conterem et interitem.
Nox enim esort media, tendras sufficientes, at inter me et saxum aliquod fugitivi
praesertim, non discernerent. DEO omnino hi vitam meam debeo, quam iam perdideram.
Ter conatus eram surgere, sed tum ab equis tum ipsa insolita alteriatione
debilitatus, ter in terram recidi: donec resurgitis viribus, me subigeris, rependo
magis quam incendendo, in unam fossam profundam, aqua et luto refertam,
infra unam arborem latitaturus confugio, donec hostis redux, longius et ex oculis
mihi se auferat, et ego ē periculo. hic paulalum ad mentem redux, cum me erigere
nitor, sentio (quod ante omnino non notaveram) costam anteriorem
olentia humeri, perimedium divisam, exfractam, extremo uno sursum, altero deorsum
spectante quis mihi tunc scissus fuerit, non est facile edicere, mori enim praeoptabam
quam vivere: nocte media, in ignoto solo, in obscuro illo terrae hiatu, in medio inimici
furentis, brachio insuper fracto, quid agerem? Sed neque hic stetit periculum. Subducente
se et ad sua reveniente inimico, paululum, ex cavea ista terreâ me promovens
processi, cum in duos latiores, credens amicos incido. hi, pauculis, quaestionibus permissis,
detracto pallio, rupto cingulo, à summo ad imum, et in omne circumlatus
lacerata veste, violentas manus inferunt in saccos et omne quod tum mecum deferebam
inde abripiunt, non paucam vim pecuniae, quam mutuam acceperam, pro libelli impensis
interim substituendam et cetera. post hoc omnia, restabat ut ex vitam auferrent, quod iam
omnino facturi erant; entracto enim vaus eorum, pugione, cum oculis viciniam lustraret,
nequis forte criminis conscius occurreret, (ego iam pectus nudabam in vulnus divinae
bonitati me devovens) vidit concitato impetu incurrentem equitem, qui nudato ea se feroxe)
percunctatus, qui essent, fassi sunt, q non quos se mihi mentiebant, sed qui erant, quos demum
secum in captivitatem abduxit, me idemn: relictu. Sic rebus omnibus destitutus, starere
tanti spem coepi, quid in hoc tristissimo noctis silentio, in ignoto solo, in hoc denique
miserabili statu agerem: redirem, an iter persequerer, quod utrumque mihi ignotum.
conclusi demum, vulnus ex plagam curaturus redire potius. quàm hostili incursui iam tertium
me exponere, atque ita stella polari duce, quam in directum Urbi stare
memineram, tota nocte vagus, tandem sub auroram ingressus sum. Valisia mea, cum omnibus
scriptis, Instrumentis et vitris curiosis, et novo optico tractatu quem scripseram recenter,
Inquisitioni sacrae exhibiturus, hac sinistrâ fortunâ, mihi erepta est. adeo, ut ne regula aut
circinus relictus sit super. Ita mi Domino Dersme exercuit, utinam novissem satis aequanimiter
hoc à manu divina accipere. Haec quae scribo, adhuc fragili pennâ, utpote nondum brachio
in integrum sibi restituto, sed nec capite bene firmo propter longam aegritudinem, facio, ignoscit
si non satis legibiliter, nec forte satis colorentem. Hoc circa me. Exacta 4 mensium obsidione
cum hostis iamiam Urbem spe. nec inani, teneret, et ut suam, custodiret verius, quām
armis impeteret; advenit succursus noster, advenit inquam, et eo ipso die ammisso proelio,
in oculis nostris, fortiter quidem resistentem et tuentem suas munitiones hostem, hic
vicit, ex eis emminuit robur; effractis, leonino impetu et perseverantiâ, aperto praeterea pectore,
repagulis, ut perditis, plerisque maijoris notae Christianitis et ducibus, multa suorum clade,
coactus sit hostis manus dare, denique, nocte fugere, duravit enim proelium toto die, ad serum
noctem. adeo ut nostri sub auroram castra reliquã ingressi, plena omnino rebus, et
integra regreserunt. Argeunt et auri vis ingens, arma bellica infinita, commentus in numerus
4 tormenta bellica; 4 petandas; 2 grandes Trebucos, mortaria vocamus, ut de rebus utensilibus
---page break---