Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/68"
(→Not proofread: Created page with "<center>EXERCITIUM ASCETICUM<lb/> Lamenta Theodidacti<lb/> De humanae mentis duritie, et grandi, ad Deo se uniendum,<lb/> negligentia; et Documenta ad perfectionem<lb/> Spirit...") |
|||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
Lamenta Theodidacti<lb/> | Lamenta Theodidacti<lb/> | ||
De humanae mentis duritie, et grandi, ad Deo se uniendum,<lb/> | De humanae mentis duritie, et grandi, ad Deo se uniendum,<lb/> | ||
| − | negligentia; et Documenta ad perfectionem<lb/> | + | negligentia; et Documenta ad perfectionem<lb/>Spiritualem praescribit.<lb/></center> |
| − | Spiritualem praescribit.<lb/></center> | + | Si volumus sequi Salvatorem oportent inprimis nos obedire<lb/> |
| + | voci propheticae, ut videlicet colligationibus dissolutis peccatorum<lb/> | ||
| + | dissolvamus peccatorum fasciculos, nos deprimentes, quatenus<lb/> | ||
| + | a terrenis actibus dissoluti sequamur liberis gressibus<lb/> | ||
| + | Redemptorem. Nunquam ergo permittamus cor nostrum sollicitari<lb/> | ||
| + | de aliqua re creata, nisi inde excitetur in nobis<lb/> | ||
| + | Divini amoris affectus; quia multiplex labentium rerum<lb/> | ||
| + | varietas non solum animum distrahit, et pacatae mentis<lb/> | ||
| + | gratiam, interrumpit quietem, verum etiam in animo gignit<lb/> | ||
| + | phantasias turbulentissimas. Deposita ergo onerosa sarcina<lb/> | ||
| + | affectionis omnium terrerorum absque retardationis gravedine,<lb/> | ||
| + | properemus ad illum, qui liberalissime nos invitat,<lb/> | ||
| + | <note>Matt: 11.</note> dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis, etc. O Domine, cuius<lb/> | ||
| + | rei es indigus? quare vocas? quid tibi commune nobiscum?<lb/> | ||
| + | O Charitas ineffabilis! quis audivis talia? Ecce invitat<lb/> | ||
| + | inimicos, hortatur reos, allicit ingratos, et prorsus immeritos.<lb/> | ||
| + | O dulcissima verba, intima praecordiorum eviscerantia.<lb/> | ||
| + | Non te sauciant verba haec, anima mea? O insania miserabilis,<lb/> | ||
| + | miseria, et vesania detestabilis! Vocamus ad requiem,<lb/> | ||
| + | sequimur laborem; invitamur ad solatium, quaerimus dolorem;<lb/> | ||
| + | promittitur gaudium, et pro eo libenter amplectimur maerorem.<lb/> | ||
| + | Insensibiliores merito habendi sumus simulacris,<lb/> | ||
| + | cum rationis participes effecti, dulce amarum, amarum<lb/> | ||
| + | dulce iudicemus! Levemus oculos nostros in Coelum, et videamus,<lb/> | ||
| + | ubi nunc prostrati sumus, et de profundis ad illam<lb/> | ||
| + | unicam manum adiutricem perseverantes clamemus, frequentissima<lb/> | ||
| + | oratione, frequenti, et pura confessione: quia<lb/> | ||
| + | tandem fiet, ut ille qui te eduxit ex utero matris tuae<lb/> | ||
| + | et vocavit per gratiam suam, revelet in te imaginem filii sui, | ||
Revision as of 14:00, 12 June 2024
Lamenta Theodidacti
De humanae mentis duritie, et grandi, ad Deo se uniendum,
Spiritualem praescribit.
Si volumus sequi Salvatorem oportent inprimis nos obedire
voci propheticae, ut videlicet colligationibus dissolutis peccatorum
dissolvamus peccatorum fasciculos, nos deprimentes, quatenus
a terrenis actibus dissoluti sequamur liberis gressibus
Redemptorem. Nunquam ergo permittamus cor nostrum sollicitari
de aliqua re creata, nisi inde excitetur in nobis
Divini amoris affectus; quia multiplex labentium rerum
varietas non solum animum distrahit, et pacatae mentis
gratiam, interrumpit quietem, verum etiam in animo gignit
phantasias turbulentissimas. Deposita ergo onerosa sarcina
affectionis omnium terrerorum absque retardationis gravedine,
properemus ad illum, qui liberalissime nos invitat,
Matt: 11. dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis, etc. O Domine, cuius
rei es indigus? quare vocas? quid tibi commune nobiscum?
O Charitas ineffabilis! quis audivis talia? Ecce invitat
inimicos, hortatur reos, allicit ingratos, et prorsus immeritos.
O dulcissima verba, intima praecordiorum eviscerantia.
Non te sauciant verba haec, anima mea? O insania miserabilis,
miseria, et vesania detestabilis! Vocamus ad requiem,
sequimur laborem; invitamur ad solatium, quaerimus dolorem;
promittitur gaudium, et pro eo libenter amplectimur maerorem.
Insensibiliores merito habendi sumus simulacris,
cum rationis participes effecti, dulce amarum, amarum
dulce iudicemus! Levemus oculos nostros in Coelum, et videamus,
ubi nunc prostrati sumus, et de profundis ad illam
unicam manum adiutricem perseverantes clamemus, frequentissima
oratione, frequenti, et pura confessione: quia
tandem fiet, ut ille qui te eduxit ex utero matris tuae
et vocavit per gratiam suam, revelet in te imaginem filii sui,
