Difference between revisions of "Page:Prodromus coptus sive aegyptiacus (1636).djvu/12"

From GATE
(→‎Not proofread: Created page with "unicum collimabam, et boni publici cura poterat, qua factum est, ut ego, qui popularem auram nunquam magni aestimavi: ne maledicentiae quidem fluctus, declinare latendo potuer...")
 
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <references/> → <references/> {{TurnPage}})
 
(4 intermediate revisions by 3 users not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
unicum collimabam, et boni publici cura poterat, qua factum est, ut ego, qui popularem auram nunquam magni aestimavi: ne maledicentiae quidem fluctus, declinare latendo potuerim, et cùm negotii nil fuerit silendo sapientem videri, ninc in eam me palaestram dederim in qua non rarò, ut cum Comico loquar, existimationis damno ''desudascitur''. Verùm in hac ambiguâ mentis luctâ, me reficit, ac restaurat unicum Eminentissimi Nominis tui patrociniũ; cuius eximio splendore frontem huiuis operis ut infignirem, variis sum rationibus adductus. Imprimis quia Eminentia tua, ut huiusmodi aggrederer, iussit; ut auderem, animavit; ut feuentius progrederer, stimulũ addidit tuus in reconditis literaturis inuestigãdis ingês cura, et studiũ incredibile; ut demum cautè agerem et confideratè, tùm in iis percensendis, acerrimum permovit iudicium, aliaeque virtutes, quae quantae sint, malim silentio praedocare, quàm ut quondam de Augusto dicebat Svetonius, parcè et ieiunè attingere. Accessit hisce demum omnibus, fingularis tuus in Societatem nostram affectus, cui tamentsi ex aequo me respondere posse diffidam, in parte tamen gratiarum reponendum est, non ingratum esse corari
+
unicum collimabam, et boni publici cura poterat, qua factum est, ut ego, qui popularem auram nunquam magni aestimavi: ne maledicentiae quidem fluctus, declinare latendo potuerim, et cum negotii nil fuerit silendo sapientem videri, nunc in eam me palaestram dederim in qua non raro, ut cum Comico loquar, existimationis damno ''desudascitur''. Verum in hac ambiguam mentis luctam, me reficit, ac restaurat unicum Eminentissimi Nominis tui patrocinium; cuius eximio splendore frontem huiuis operis ut insignirem, variis sum rationibus adductus. Imprimis quia Eminentia tua, ut huiusmodi aggrederer, iussit; ut auderem, animavit; ut possem, necessaria suppeditavit; ut ferventius progrederer, stimulum addidit tuus in reconditis literaturis investigandis ingens cura, et studium incredibile; ut demum caute agerem et considerate, tum in iis percensendis, acerrimum permovit iudicium, aliaeque virtutes, quae quantae sint, malim silentio praedicare, quàm ut quondam de Augusto dicebat Svetonius, parce et ieiune attingere. Accessit hisce demum omnibus, singularis tuus in Societatem nostram affectus, cui tamentsi ex aequo me respondere posse diffidam, in parte tamen gratiarum reponendum est, non ingratum esse conari.
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
<references/>
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 13:55, 6 May 2020

This page has been proofread


unicum collimabam, et boni publici cura poterat, qua factum est, ut ego, qui popularem auram nunquam magni aestimavi: ne maledicentiae quidem fluctus, declinare latendo potuerim, et cum negotii nil fuerit silendo sapientem videri, nunc in eam me palaestram dederim in qua non raro, ut cum Comico loquar, existimationis damno desudascitur. Verum in hac ambiguam mentis luctam, me reficit, ac restaurat unicum Eminentissimi Nominis tui patrocinium; cuius eximio splendore frontem huiuis operis ut insignirem, variis sum rationibus adductus. Imprimis quia Eminentia tua, ut huiusmodi aggrederer, iussit; ut auderem, animavit; ut possem, necessaria suppeditavit; ut ferventius progrederer, stimulum addidit tuus in reconditis literaturis investigandis ingens cura, et studium incredibile; ut demum caute agerem et considerate, tum in iis percensendis, acerrimum permovit iudicium, aliaeque virtutes, quae quantae sint, malim silentio praedicare, quàm ut quondam de Augusto dicebat Svetonius, parce et ieiune attingere. Accessit hisce demum omnibus, singularis tuus in Societatem nostram affectus, cui tamentsi ex aequo me respondere posse diffidam, in parte tamen gratiarum reponendum est, non ingratum esse conari.