Page:AKC s.d. 555-102.pdf/1

Beatissime Pater

Elisabetha prosapiâ Palatina, Ducis Luneburgensis uxor; etsi catholica fide
necdum imbuta, ab ea tamen non aliena, virorum Literatorum praesertim
Societatis nostrae, quibuscum iam dudum in Germania assueverat, commercium ambit,
quod quidem melius non se consequi posse putat; quam si nostrum in Collegio Romano
et domo professa musaeum et Bibliothecam visendi facultas daretur; respondi eiusmodi
facultatem neque me, neque Patrem Generalem, neque quenquam alium concedere posse,
utpote Soli Summo Pontifici, cui iure religionis omnes subdimur, reservatam; subiunxit
illa, et quis tandem mi pater modus esse posset, ut votorum meorum compos
siam? equidem suae sanctitati haud illibenter supplicarem; verum cum acatholica
sim; vertor ne temeritatis meae paenas luens, non sine rubore repulsam patiar; ad haec dixi
suam beatitudinem, pro innatae sibi benignitatis et clementiae affectu, quo uti omnes
ita potissimum Germaniae Principes paternè complectitur, dictam facultatem haud invito
animo concessuram; subdit illa, si ita est, pater tuarum partium erit, hanc a sua
sanctitate meo nomine facultatem obtinere; dixi me, quantum tenuis personae meae
conditio permitteret, in gratiam suae celsitudinis rem tentaturum.
Hisce itaque sanctissime Pater, Beatitudini vestrae anxium huius foeminae desiderium exponendum
duxi; ea qua possum animi submissione supplicando, ut cum ipsa aliarum gratiarum
spiritualium, incapax sit; hanc ipsi solam pro suo in omnes affectu verè paterno concedere non
dedignetur; uti enim bona voluntas, bonorum operum sanctarumque resolutionum radix est; ita quoque
tum ex huius nobilis foeminae bonae voluntatis affectu, tum ex facultate, quam adeò instanter petit
a Beatitudine Vestra ipsi concessa, insigne aliquod bonum ad divini nominis et sanctitatis vestrae gloriam
emanaturum confido, ita vovet.
Sanctitatis Vestrae
omnium humillimus et obsequiosissimus
servus
Athanasius Kircherus

▻