Page:Ms.6976.djvu/25

dilectum discordiae fuisse Seminarium, probe scitis. Nihil gratiae, a amicitiae, nihil simultati tribuant, aut invidiae, et vindicta corripiant, sed in mansuetudine, increpent sed in omni pacientia, maneant sed Spiritu lenitatis, castigent, sed ut Pater, quos diligie filos. Disciplinam fortiter tucantur, sed etia sua viter. Sannet vulnera, sed cum vino oleum infundentes. Eos autem, qui ad vos veniunt, et quos ex alijs Provincijs ad vos mittimus adjutoris Verbi Dei: suscipie cum charitate, ut agnoscant eamdem Matrem in Indijs reperisse, quam in suis Provincijs experti sunt: neque os paeniteat tam longam, et periculosam adeo navigationem arripuisse, et quanto ardore à nobis postularunt profectum in Indias, tanto, et fortasse majori urgeant reditum in Europa.
Alterum quod occurrit in hac epistola maximie co[m]mendandum est animarum zelus. Erigite animos dilectissimi, et novo fervore ex suscitate. Videte obsecro vocationem vestram. Ad fidei propagationem vocati estis, ad lucrum animarum vos Dominus misit operarios in vineam suam, vobis creditum est testimonium Christi, eu ejus Evangelium. Quanto fervore ad Indias aspirastis? Quot pericula incuristis? Quot labores suscepistis, ut Indiam navigaretis patriem amicos, consaguineos, Provinciam, et Europam reliquistis, ut portaretis eoram gentibus nomem ejus.
Verum ad munus tam salutare quidem, sed maxime arduum alacritate adcundum, eosq[ue] spiritus fervore, ac constantia, quam à vobis erigit, cui vocatione sua sancta vocavit vos, Deus, oratione, ac jugicum Deo co[m]municatione vos arman necesse est, ut induamini virtute ex alto: ne noxiys tepor, terrenaesq[ue] affectiones, animisq[ue] motus non domiti conceptum ignem extinguant, et labora maximo tabescatis, si nos ipsos negligimus, quomodo alios curabimus? Qua propter rerum spiritualium, ac praecipuē orationis studium vobis co[m]mendo quam maxime, sine qua mens caelestis luminis infusione non illustratur, et rebus [?] animi ex Divino consertio acquiritur, aut conservatur.

dilectum discordiae fuisse Seminarium, probe Scitis. Nihil gratiae, A amici
tiae, nihil Simultati tribuant, aut invidiae, et vindicta corripiant, Sed in man
suetudine, increpent Sed in omni pacientia, maneant Sed Spiritu lenitatis,
castigent, Sed ut Pater, quos diligie filos. Disciplinam fortiter tucantur, Sed
etia Sua viter. Sannet vulnera, Sed cum vino oleum infundentes. Eos autem,
qui ad vos veniunt, et quos ex alijs Provincijs ad vos mittimus adjutoris
Verbi Dei: Suscipie cum Charitate, ut agnoscant eamdem Matrem in Indijs
reperisse, quam in Suis Provincijs experti Sunt: neque os paeniteat tam
longam, et periculosam adeo navigationem arripuisse, et quanto ardore à
nobis postularunt profectum in Indias, tanto, et fortasse majori urgeant
reditum in Europa.
Alterum quod occurrit in hac epistola maximie cōmendandum est
animarum Zelus. Erigite animos dilectissimi, et novo fervore ex suscita
te. Videte obsecro vocationem vestram. Ad fidei propagationem vocati
estis, ad lucrum animarum vos Dominus misit operarios in vineam
Suam, vobis creditum est testimonium Christi, eu ejus Evangelium. Quan
to fervore ad Indias aspirastis? quot pericula incuristis? quot labores
Suscepistis, ut Indiam navigaretis Patriem amicos, conSaguineos, Pro
vinciam, et Europam reliquistis, ut portaretis eoram gentibus nomem
ejus.
Verum ad munus tam Salutare quidem, Sed maxime arduum ala
critate adcundum, eosq. Spiritus fervore, ac constantia, quam à vobis
erigit, cui vocatione Sua Sancta vocavit vos, Deus, oratione, ac jugi
cum Deo cōmunicatione vos arman necesse est, ut induamini virtu
te ex alto: ne noxiys tepor, terrenaesq. affectiones, animisq. motus non
domiti conceptum ignem extinguant, et labora maximo tabescatis, Si
nos ipsos negligimus, quomodo alios curabimus? Qua propter rerum
Spiritualium, ac praecipuē orationis Studium vobis cōmendo quam
maxime, Sine qua mens caelestis luminis infusione non illustratur,
et rebus [?] animi ex Divino consertio acquiritur, aut conservatur.

◅▻