Aristofane21 (talk | contribs) |
Aristofane21 (talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
PRAEFATIO<br /> | PRAEFATIO<br /> | ||
| − | Benevole | + | Benevole Lector. |
TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore, in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli superandi? quot quamque inculta,invia devia deferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinùs à proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliviosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosiùs, nè dicam assequi, oppidò audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quàm difficile, arduum ac plenum aleae opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi sylvarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quàm in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quàm dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obviis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi à natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quàm in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omninò penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis, sed Magnorum Virorùm principumque literae ad concepti operis telam prosequendam, me non tam animarint, quàm compulerint; undè feriò tandem ac constanter ad institum promovendum, animum adiicere mihi visum fuit; Quare dum indefesso labore ex veterum Authorum monumentis omni pene linguarum genere scriptis, singula cum singulis sollicitiùs comparo, necnon Combinatoriae Artis amussi, omnia cum omnibus singulis penitiùs exploro | TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore, in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli superandi? quot quamque inculta,invia devia deferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinùs à proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliviosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosiùs, nè dicam assequi, oppidò audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quàm difficile, arduum ac plenum aleae opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi sylvarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quàm in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quàm dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obviis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi à natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quàm in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omninò penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis, sed Magnorum Virorùm principumque literae ad concepti operis telam prosequendam, me non tam animarint, quàm compulerint; undè feriò tandem ac constanter ad institum promovendum, animum adiicere mihi visum fuit; Quare dum indefesso labore ex veterum Authorum monumentis omni pene linguarum genere scriptis, singula cum singulis sollicitiùs comparo, necnon Combinatoriae Artis amussi, omnia cum omnibus singulis penitiùs exploro | ||
Revision as of 23:44, 27 February 2017
PRAEFATIO
Benevole Lector.
TRIA iam annorum lustra vertuntur, cum vastum illud Oedipi Aegyptiaci Opus sub Auspiciis FERDINANDI III. Caesaris sapientissimi in lucem edidi, in quo viginti annorum decursu, dici vix potest, quanto labore, in ignota huiusmodi Hieroglyphicorum doctrina enodanda id mihi steterit; Etenim quot difficultatum Scopuli superandi? quot quamque inculta,invia devia deferta adeunda, cum quantis Panthomorphae Naturae Monstris dimicandum fuerit, solos illos nosse existimo, qui similia attentaturi, mox insuperabili difficultatum superandarum labore territi, veluti disperatione in transversum acti, protinùs à proposito sibi tramite destiterunt, nec mirum: dum quod obliviosa temporum vetustas in tenebris, vix ulla spe ad scopum pertingendi relicta, later voluit, id tentare praesumptuosiùs, nè dicam assequi, oppidò audax facinus eße sibi persuadebant; dum experimento docti norant, quàm difficile, arduum ac plenum aleae opus fit, sine luce praemia. sine duce horrendos confusos huiusmodi sylvarum recessus ingredi; sine Ariadnaeo filo perplexis huiusmodi Labyrinthis sese committere; Certe si ullus, ego cumprimis id experimento me didicisse fateor; quàm in principio semper mihi animus fuerit in omnibus anxius, quàm dubia intricata mens, quantae animae corporisque contentiones; dum vix pedem sine offendiculo, vix passum sine indomitis Monstris ubique obviis, vix denique cubitum sine scopulorum rupiumque obstaculis progredi liceret. Veruntamen cum ita mihi à natura insitum fit, ut nil gloriosus, aut praestantius eßem censeam, quàm in huiusmodi literaturae nodis dissolvendis, ingenii, quantum fieri potest, vires experiri, quid humeri valeant, quid ferre recusent, tentare; ut si occultos adytorum recessus non omninò penetrare, saltem aliquousuqe, vel per rimam introspicere concederetur; Si neque huc, saltem honorificum esse rebar, vel ipsum conatum in Divinae laudis meritum reponere. Dum itaque in hoc mentis astu perplexus haereo, nescio Divinane, an humana providentia acciderit, ut de meis moliminibus per Prodromum Coptum evulgatis Literati complures certiores facti, tantum egerint, ut non duntaxat egregiis librorum subsidiis, sed Magnorum Virorùm principumque literae ad concepti operis telam prosequendam, me non tam animarint, quàm compulerint; undè feriò tandem ac constanter ad institum promovendum, animum adiicere mihi visum fuit; Quare dum indefesso labore ex veterum Authorum monumentis omni pene linguarum genere scriptis, singula cum singulis sollicitiùs comparo, necnon Combinatoriae Artis amussi, omnia cum omnibus singulis penitiùs exploro
cc. ++1-++ recto
A c. A1 vi è indicata una Praefactio ad lectorem
