Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/92"
(→Not proofread: Created page with "summa fortitudo esse queat, in tanta infirmitate; quaenam<lb/> tam excelsa, magna et sublimis altitudo, in tanta humilitate;<lb/> quid venerabile in tanto contemptu, et opprob...") |
|||
| (3 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | [[Category:APUG 1053 pages]] | ||
summa fortitudo esse queat, in tanta infirmitate; quaenam<lb/> | summa fortitudo esse queat, in tanta infirmitate; quaenam<lb/> | ||
tam excelsa, magna et sublimis altitudo, in tanta humilitate;<lb/> | tam excelsa, magna et sublimis altitudo, in tanta humilitate;<lb/> | ||
quid venerabile in tanto contemptu, et opprobriosa<lb/> | quid venerabile in tanto contemptu, et opprobriosa<lb/> | ||
contradictione, non capio.<lb/> | contradictione, non capio.<lb/> | ||
| + | ''Cosmiel.'' Magna sane, et ineffabilia tibi resolvenda postulas<lb/> | ||
| + | Theodidacte, quae nisi nos in verbo vitae intueremur, capere<lb/> | ||
| + | non possemus; unde et nos vel ex ipsa Visionis beatae<lb/> | ||
| + | fruitione, ad tantam mirabilium operum humano<lb/> | ||
| + | generi contremimus, et suppliciter adoramus. Dicam tamen,<lb/> | ||
| + | non uti in se sunt, sed capacitati tuae in hac mortali vita<lb/> | ||
| + | congrua, usque dum vita iuxta Christi voluntatem transacta,<lb/> | ||
| + | ea penitus in aeterna patria contempleris. Miraris<lb/> | ||
| + | fortitudinem Christi adeo absconditam: Obstupescis<lb/> | ||
| + | in tanta infirmitate fortitudinem; in tanta celsitudine<lb/> | ||
| + | tantam humilitatem; et in tam venerando, et ineffabili<lb/> | ||
| + | mysterio, tantum contemptum, tanta opprobria, et vituperia,<lb/> | ||
| + | quae sustinuit: Theodidacte, mirari desine;<lb/> | ||
| + | Dico enim, vel hoc ipso absconditum nobis esse, quia in<lb/> | ||
| + | infirmitate; et ideo celatum, quia in humilitate; ideo<lb/> | ||
| + | occultum, quia in contemptu. Me explico. Annon tibi<lb/> | ||
| + | fortitudo Christi videtur abscondita? dum vides hominem<lb/> | ||
| + | in Cruce pendentem, doloribus oppressum; ipsum<lb/> | ||
| + | eundem tamen infirmitate sua, hoc ipso, virtute sua perficere<lb/> | ||
| + | potuit, ut mortem aeternam, quae genus humanum<lb/> | ||
| + | premebat, in cruce suspensus, suspenderet, Homo in ligno<lb/> | ||
| + | confixus, refigendo deponeret hominem perpetuae morti<lb/> | ||
| + | affixum; homo morti adiudicatus cum latronibus, homines<lb/> | ||
| + | salvaret aeternae morti destinatos; homo in patibulo<lb/> | ||
| + | extensus, omnia traheret ad seipsum. Hominis animam<lb/> | ||
| + | corpore solutam, innumeras animas a morte, cui destinabantur,<lb/> | ||
| + | aeterna liberaret, mortem corporis subiret, et ipsam | ||
Latest revision as of 10:18, 1 August 2024
summa fortitudo esse queat, in tanta infirmitate; quaenam
tam excelsa, magna et sublimis altitudo, in tanta humilitate;
quid venerabile in tanto contemptu, et opprobriosa
contradictione, non capio.
Cosmiel. Magna sane, et ineffabilia tibi resolvenda postulas
Theodidacte, quae nisi nos in verbo vitae intueremur, capere
non possemus; unde et nos vel ex ipsa Visionis beatae
fruitione, ad tantam mirabilium operum humano
generi contremimus, et suppliciter adoramus. Dicam tamen,
non uti in se sunt, sed capacitati tuae in hac mortali vita
congrua, usque dum vita iuxta Christi voluntatem transacta,
ea penitus in aeterna patria contempleris. Miraris
fortitudinem Christi adeo absconditam: Obstupescis
in tanta infirmitate fortitudinem; in tanta celsitudine
tantam humilitatem; et in tam venerando, et ineffabili
mysterio, tantum contemptum, tanta opprobria, et vituperia,
quae sustinuit: Theodidacte, mirari desine;
Dico enim, vel hoc ipso absconditum nobis esse, quia in
infirmitate; et ideo celatum, quia in humilitate; ideo
occultum, quia in contemptu. Me explico. Annon tibi
fortitudo Christi videtur abscondita? dum vides hominem
in Cruce pendentem, doloribus oppressum; ipsum
eundem tamen infirmitate sua, hoc ipso, virtute sua perficere
potuit, ut mortem aeternam, quae genus humanum
premebat, in cruce suspensus, suspenderet, Homo in ligno
confixus, refigendo deponeret hominem perpetuae morti
affixum; homo morti adiudicatus cum latronibus, homines
salvaret aeternae morti destinatos; homo in patibulo
extensus, omnia traheret ad seipsum. Hominis animam
corpore solutam, innumeras animas a morte, cui destinabantur,
aeterna liberaret, mortem corporis subiret, et ipsam
