Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/83"

From GATE
(→‎Not proofread: Created page with "<center><add>Pars II</add><lb/> SCALA PARADISI<lb/> id est,<lb/> Scientia Sanctorum<lb/> et est<lb/> IESUS CHRISTUS CRUCIFIXUS<lb/> Philosophia vera, et aeterna,<lb/> Extra<un...")
 
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 14: Line 14:
 
fuerint, in suis actionibus, dispositionibus,<lb/>
 
fuerint, in suis actionibus, dispositionibus,<lb/>
 
intentionibus, adeo instabiles<lb/>
 
intentionibus, adeo instabiles<lb/>
et inquieti reperiantur<lb/></center>
+
et inquieti reperiantur</center><lb/>
 +
Aestuat in intimo animarum nostrarum centro, igniculus<lb/>
 +
quidam, et color, in se quidem blandus, et delicatus, sed<lb/>
 +
qui cum tempore fervescentibus paulatim scintillis in<lb/>
 +
grande incendium exardescens mirum in modum, solita<lb/>
 +
inquietudine animum mortalium vellicet, et excruciet:<lb/>
 +
asspirat anima, respirat, dubia suspensa, perplexa nescia<lb/>
 +
quid velit, et quidnam tandem illud sit, quod tam anxie<lb/>
 +
et sollicita cura quaerit, et non invenit. Et quanto maiori<lb/>
 +
desiderio illud inquirit, tanto periculosioribus curis,<lb/>
 +
laboribus, sine spe, ad illud, quod praetendit, obtindendum,<lb/>
 +
se involvit. Ego sane in solito solitudinis meae, montis<lb/>
 +
excelsi secessu, hanc humanarum mentium miserabilem<lb/>
 +
conditionem penitius discutiens, ad instantiam multorum,<lb/>
 +
causam tantorum errorum, semitasque, quibus involutos<lb/>
 +
se hucusque querebantur, ad finem suum obtinendum<lb/>
 +
dirigantur, Divini Numinis gratia expondendam censui.<lb/>
 +
Quemadmodum itaque omnis homo naturaliter scire desiderat,<lb/>
 +
ita quoque per insitam nobis boni, quod inquirimus, notitiam,<lb/>
 +
bono illi inhiamus, et ardentissimo illud obtinendi desiderio

Revision as of 08:19, 14 June 2024

This page has not been proofread


Pars II

SCALA PARADISI
id est,
Scientia Sanctorum
et est
IESUS CHRISTUS CRUCIFIXUS
Philosophia vera, et aeterna,
Extraquam neque vita, neque salus, neque
quies animae, utpote ultimis finis [?]
actionem humanatam finis [?]
impu
CAPUT I
Cur homines, cuiuscunque tandem conditionis
fuerint, in suis actionibus, dispositionibus,
intentionibus, adeo instabiles

et inquieti reperiantur


Aestuat in intimo animarum nostrarum centro, igniculus
quidam, et color, in se quidem blandus, et delicatus, sed
qui cum tempore fervescentibus paulatim scintillis in
grande incendium exardescens mirum in modum, solita
inquietudine animum mortalium vellicet, et excruciet:
asspirat anima, respirat, dubia suspensa, perplexa nescia
quid velit, et quidnam tandem illud sit, quod tam anxie
et sollicita cura quaerit, et non invenit. Et quanto maiori
desiderio illud inquirit, tanto periculosioribus curis,
laboribus, sine spe, ad illud, quod praetendit, obtindendum,
se involvit. Ego sane in solito solitudinis meae, montis
excelsi secessu, hanc humanarum mentium miserabilem
conditionem penitius discutiens, ad instantiam multorum,
causam tantorum errorum, semitasque, quibus involutos
se hucusque querebantur, ad finem suum obtinendum
dirigantur, Divini Numinis gratia expondendam censui.
Quemadmodum itaque omnis homo naturaliter scire desiderat,
ita quoque per insitam nobis boni, quod inquirimus, notitiam,
bono illi inhiamus, et ardentissimo illud obtinendi desiderio