Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/2"

From GATE
 
(11 intermediate revisions by 3 users not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<center>  
+
[[Category:APUG 1053 pages]]
== Dialogus Asceticus ==<br />
+
ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo<lb/>
==Cosmiele et Theodidacto Iterlocutoribus==<br />
+
propter solam rationalem creaturam, qui homo est.<lb/>
<ref>Autore P. Athanasio Kirchero e Soc. Jesu.</ref><br />
+
''Cosmiel''. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi<lb/>
== Dialogus Primus ==<br />
+
a puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus<lb/>
== Caput 1==<br />
+
curiosiori indagine deposita investiganda sunt.<lb/>
== De bonitate Dei et divini amoris in hominem magnitudine==<br /></center>
+
qui enim maiestatis scrutator, opprimetur a gloria; quia<lb/>
Theodidactus. Tantae tuum illuo coelestis doctrine documentum,
+
tamen hoc a me rectae intentionis <del>amussi</del> <add>oculo</add> dispositus quaeris,<lb/>
quo mentem meam in ultimo illo Subterranei
+
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque<lb/>
Itineris nostri termino imbuisti, dulcedinis et efficaciae
+
Theodidacte, hanc esse divinae naturae proprietatem, ut<lb/>
fuit, ut exinde veluti nectare quodam inebriatus,
+
cum infinite bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis<lb/>
ad ineffabilem illam invisibilium bonorum copiam
+
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex<lb/>
et excellentiam <big>continuo</big> mentem meam reflexerim;
+
se et sua natura sit diffusivum sui, ita quidem, ut boni<lb/>
Quoniam verò ad tantum finem exsequendum media
+
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod<lb/>
multa sunt, <big>eorundemque</big> electio mirum in modum medubium
+
bonitatis suae particeps esse possit; quanto vero bonum<lb/>
perplexumque tenet, ad te coelestium oraculorum
+
maius et perfectius fuerit, tanto id maiorem sui per<lb/>
interpretem, ea quo possum, humili mentis obsequio, recurro,
+
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc<lb/>
ut quae ad tanti momenti negotium expediendum
+
Deus <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Optimus</span> Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsece<lb/>  
quonis modo conferre poterunt, à te exposcam, atque
+
ab aeterno communicat per infinitum generationis<lb/>
unà ad nonnulla, quae animum meum vexabant, dubia
+
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam<lb/>
respondeas. Te enim unicum ad tantos bonorum thesauros obtinendos,
+
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio<lb/>
ducem semper et moderatorem sequendum statui. Dubia
+
uti intrinseca, essentialis et sempiterna est, ita<lb/>
verò illa suntç In quonam consistat Superexcelsa illa
+
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una<lb/>
retionalis creaturae dignitas, <big>cuius</big>
+
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque<lb/>
 +
amor Patris non proprie, uti Theologi loquuntur ad Filium<lb/>
 +
tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam<lb/>
 +
vero tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae<lb/>
 +
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa<lb/>
 +
et superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;<lb/>
 +
quod ut fieret, in sempiterno illo Sacrosanctae<lb/>
 +
Triadis consistorio ante omne temporis principium<lb/>
 +
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">quem</span><lb/>
 +
in tempore <del>Creationis</del> condere sibi complacuit; Sed cum<lb/>
 +
Mundus corporeus omni intellectus virtute privaretur,<lb/>
 +
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
<references/>
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 16:12, 5 June 2024

This page has been proofread

ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo
propter solam rationalem creaturam, qui homo est.
Cosmiel. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi
a puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus
curiosiori indagine deposita investiganda sunt.
qui enim maiestatis scrutator, opprimetur a gloria; quia
tamen hoc a me rectae intentionis amussi oculo dispositus quaeris,
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque
Theodidacte, hanc esse divinae naturae proprietatem, ut
cum infinite bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
se et sua natura sit diffusivum sui, ita quidem, ut boni
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
bonitatis suae particeps esse possit; quanto vero bonum
maius et perfectius fuerit, tanto id maiorem sui per
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsece
ab aeterno communicat per infinitum generationis
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
uti intrinseca, essentialis et sempiterna est, ita
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque
amor Patris non proprie, uti Theologi loquuntur ad Filium
tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam
vero tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa
et superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;
quod ut fieret, in sempiterno illo Sacrosanctae
Triadis consistorio ante omne temporis principium
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem
in tempore Creationis condere sibi complacuit; Sed cum
Mundus corporeus omni intellectus virtute privaretur,
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano