Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/2"
Gabriel King (talk | contribs) (→Not proofread: Created page with "<center>== Dialogus Asceticus ==<br /> ==Cosmiele et Theodidacto Iterlocutoribus==<br /><ref>Autore P. Athanasio Kirchero e Soc. Jesu.</ref><br /> == Dialogus Primus ==<br />...") |
|||
| (12 intermediate revisions by 3 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | < | + | [[Category:APUG 1053 pages]] |
| − | + | ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo<lb/> | |
| − | == | + | propter solam rationalem creaturam, qui homo est.<lb/> |
| − | + | ''Cosmiel''. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi<lb/> | |
| − | + | a puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus<lb/> | |
| − | + | curiosiori indagine deposita investiganda sunt.<lb/> | |
| − | + | qui enim maiestatis scrutator, opprimetur a gloria; quia<lb/> | |
| − | + | tamen hoc a me rectae intentionis <del>amussi</del> <add>oculo</add> dispositus quaeris,<lb/> | |
| − | fuit, | + | desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque<lb/> |
| − | + | Theodidacte, hanc esse divinae naturae proprietatem, ut<lb/> | |
| − | + | cum infinite bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis<lb/> | |
| + | bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex<lb/> | ||
| + | se et sua natura sit diffusivum sui, ita quidem, ut boni<lb/> | ||
| + | rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod<lb/> | ||
| + | bonitatis suae particeps esse possit; quanto vero bonum<lb/> | ||
| + | maius et perfectius fuerit, tanto id maiorem sui per<lb/> | ||
| + | communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc<lb/> | ||
| + | Deus <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Optimus</span> Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsece<lb/> | ||
| + | ab aeterno communicat per infinitum generationis<lb/> | ||
| + | actum Filio; Pater vero et Filius per immensam<lb/> | ||
| + | amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio<lb/> | ||
| + | uti intrinseca, essentialis et sempiterna est, ita<lb/> | ||
| + | quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una<lb/> | ||
| + | et eadem naturae substantia competere potest, ideoque<lb/> | ||
| + | amor Patris non proprie, uti Theologi loquuntur ad Filium<lb/> | ||
| + | tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam<lb/> | ||
| + | vero tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae<lb/> | ||
| + | Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa<lb/> | ||
| + | et superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;<lb/> | ||
| + | quod ut fieret, in sempiterno illo Sacrosanctae<lb/> | ||
| + | Triadis consistorio ante omne temporis principium<lb/> | ||
| + | ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">quem</span><lb/> | ||
| + | in tempore <del>Creationis</del> condere sibi complacuit; Sed cum<lb/> | ||
| + | Mundus corporeus omni intellectus virtute privaretur,<lb/> | ||
| + | aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano | ||
| Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | <references/> | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 15:12, 5 June 2024
ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo
propter solam rationalem creaturam, qui homo est.
Cosmiel. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi
a puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus
curiosiori indagine deposita investiganda sunt.
qui enim maiestatis scrutator, opprimetur a gloria; quia
tamen hoc a me rectae intentionis amussi oculo dispositus quaeris,
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque
Theodidacte, hanc esse divinae naturae proprietatem, ut
cum infinite bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
se et sua natura sit diffusivum sui, ita quidem, ut boni
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
bonitatis suae particeps esse possit; quanto vero bonum
maius et perfectius fuerit, tanto id maiorem sui per
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsece
ab aeterno communicat per infinitum generationis
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
uti intrinseca, essentialis et sempiterna est, ita
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque
amor Patris non proprie, uti Theologi loquuntur ad Filium
tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam
vero tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa
et superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;
quod ut fieret, in sempiterno illo Sacrosanctae
Triadis consistorio ante omne temporis principium
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem
in tempore Creationis condere sibi complacuit; Sed cum
Mundus corporeus omni intellectus virtute privaretur,
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano
