Editing Page:APUG 1053.djvu/75

profectum non attineat, nolito immorari, sed inde quam celeriter<lb/>
evola.<lb/>
Secundo. Provide Dominum in conspectu tuo semper, ne<lb/>
vana laetitia, aut importuna tristitia commovearis. Mundus<lb/>
namque, in quo fluctuantes agimur, variis tempestatibus<lb/>
agitatur, et ideo, qui aegre fert cordis sui navem, mundanis<lb/>
quassationibus concuti, vel ventorum flatibus in<lb/>
scopulos impelli, vel validis undarum incursibus penitus<lb/>
demergi, bonarum cogitationum funibus ad immobilem<lb/>
petram eam affigat, necesse est: Petra autem Christus est.<note>I. Cor. 10. Nota haec tria.</note><lb/>
Funis hic, quem diximus, ut tenacissime retineat, nec facile<lb/>
rumpsi possit, ex triplici resticulo est componendus:<lb/>
videlicet ex sanctarum Scipturarum assidua lectione: ex<lb/>
sedulae orationis compunctione: ex bonarum actionum humili<lb/>
exercitatione. Lectio suggerit materiam, et quasi<lb/>
semen bonae cogitationis. Oratio rigat, et ad profectum<lb/>
roborat, cor illuminat ad intelligentiam, affectum novissime<lb/>
impinquat ad saporem. Bona vero actio (praesertim<lb/>
quando est condita pinguedine charitatis, odedientiae,<lb/>
aut alterius virtutis, laetificat conscientiam,<lb/>
donat fiduciam: et si ad horam intercipit devotionis quietem,<lb/>
postea tamen pro merito assequitur largiorem<lb/>
dulcedinis infusionem, et gratiam puritatis. Vanae cogitationes<lb/>
nullam in mente tua moram faciant: citissime<lb/>
namque solent maculare animam alicuius criminis<lb/>
foeda labe, ut luxuriae, vanae gloriae, et odii. Tertio, inter<lb/>
homines duo haec pro viribus fugito: vanam nempe ostentationem,<lb/>
nullam quaerens gloriam in gestu, voce, et sermone.<lb/>
Praeterea vitandus est maxime superfluus pudor<lb/>
in his, quae agas, aut loquaris coram hominibus: sed<lb/>
ita liber esto inter illos, ac si solus esses: quod si intus rubore