Editing Page:APUG 1053.djvu/60

Documentum II. Cum anima nostra illam assequitur Theologiae<lb/>
mysticae sapientiam, videlicet unionem Divinae Charitatis,<lb/>
tunc aeternae veritatis lumine illustratur, fides ejus certior<lb/>
redditur, spes roboratur, charitas inflammatur. Si<lb/>
enim omnes soeculi hujus sapientes homini experto mysticam<lb/>
unionem dicerent, falleris miser, fides tua vera non<lb/>
est, ipse indubitanter, et audacter responderet: Ego vero profiteor,<lb/>
vos omnes falli, nam fides mea verissima est, et<lb/>
certissima. Hoc autem firmiter et fidenter responderet,<lb/>
cum fides ejus non investigatione rationis, sed mysticae<lb/>
unionis infallibili fundamento niteretur. Uberius<lb/>
namque expertus Divinitatem intelliget, quam plerique<lb/>
eruditissimi Doctores, qui nondum in secretum Cubiculum<lb/>
Regis aeterni fuerunt admissi, nec corusco gratiae<lb/>
lumina illustrati, nec mirum, cum Deo charissimi sint,<lb/>
qui totos illi libere dediderint, et in eis Dominus magnifice<lb/>
soleat operari. Hi privati domus Domini familiares,<lb/>
jucunda tranquillaque libertate, quae filios Dei decet,<lb/>
libere fruuntur, elevati supra omnes curas supra omnem<lb/>
perturbationem, ef metum mortis, purgatorii, inferni,<lb/>
et omnium, quae animae et corpori, in tempore, vel perpetuo<lb/>
evenire possint. <del>N</del>on frequentia hominum, non<lb/>
occupationes <del>aeternae</del> externae praesentiam Dei ipsis eripiunt: in omni<lb/>
namque multiplicitate, spiritus unitatem servare norunt,<lb/>
quod stabili firmaque sui ipsius et omnium externorum<lb/>
despectione sint suffulti: ex omnibus, quae vifu vol<lb/>
auditu percipiuntur, celerrime in Deum diriguntur,<lb/>
et cuncta eis quodammodo (si uta loqui fas est.) vertuntur<lb/>
in Deum; nil intentione. mentis, et amore prosequuntur,<lb/>
nisi Deum, interius erga ipsum jugiter occupantur,<lb/>
Deo ita adhaerent, ut videntes sint veluti coeci, audientes surdi<lb/>
existant, loquentes quasi muti permaneant; Hi coelestem et<lb/>