Page:Prodromus coptus sive aegyptiacus (1636).djvu/184

Haba verò ex hac sententia emergit; Sanctus benedictus ille nec tamen dum mentio sit horum nominum, ea expansè, sed contractè, ut gnari huius linguae sciunt, pronunciantur. Innumera similia ex Hebraeis, Arabibus, Syriacis, Persicis, hic adducere possem; si aut fusiores demonstrationes requireret patefacta veritas, aut Prodromi festinatio id permitteret: Manet igitur, abbreviata Dei nomina non necessario expansè pronunciari.Alii verò, qui hoc nomen , (eò quod litera, non Th; sed D sonet) ideò non Phta, sed Phda pronunciari debere afferunt, similiter falluntur. Cum in propatulo sit, hancultimam, literam Alphabeti Coptici , mystico Hebraeorum, et Samaritanorum Thau, Grecorum , sono aequipollenti omninò respondere; quod autem, Aegypti Coptitae id passim veluti D pronuncient, id non tàm ob naturalem pronunciationem, quàm ob linguae vitium, quo in hac litera pronuncianda Coptitae laborant, fieri censendum est. Sed dicent alii, inverisimile esse, Christianos Aegyptios hoc profano Dei gentilis nomine, pro veri Dei nomine usos esse; Verùm his respondemus; hoc nomen unum fuisse ex absolutis Dei nominibus, qualia Thoyth, Emeph. Ichtho quoq; erant, certos Dei effectus explicantia.

◅▻