Quid sit in quo consistat Aegyptiorum illa à sacris tantum, sed et prosanis Scriptoribus celebrata sapientia hieroglyphicis notis expressa, antequam ulterius progrediamur hoc loco, quoad potero paucis exponam; sic itaque res sese habet. Postquam Hermes ille Trismegistus, Rex Termaximus hieroglyphicae disciplinae Author et institutor à se electos, ingenio pollentes, et ad Regium solium aptos, quos et Sacerdotes à sacris dici volvit, à se inventà mysteriorum divinorum vulgo occultandorum arte imbuisset, rationemque, ea in Obeliscis ad nunquam interituram, memoriam insculpendi docuisset. Inventum hoc insolens, novum, mysteriisque reconditissimis consertum, primò ad posteros propagatum est; Posteri tam admirabili doctrina instimulati, eam nullo non tempore veluti patrimonium quoddam, optimamque haereditatem acceptam mirificè promoverunt. Factumque est, ut quicunque insigni huiusmodi adeò sublimium rerum notitia potirentur, omnibus admirationi essent, atque ab Hermete, Hermetes, sacerdotes, et prophetae dicerentur, divinitati proximi; et ne divinum inventum à praedecessoribus traditum plebaeae faecis hominibus innotesceret, inreiurando sese obstrinxere, praeter sacerdotalis ordinis, ingenio singulari praeditos, et ad regnum destinatos Viros, nemini alteri communicari debere; Hoc enim pacto et disciplinas Theosophicas, ipsosque sacerdotes earum peritos, in maiori apud omnes pretio et aestimatione futuros confidebant. Hinc Hieromystae summo studio traditae doctrinae incumbentes eam non tantum propagarunt, sed et ipsi fundamento iam posito superstruentes, alia et alia symbola mystica ad Hermeticam amussim adaptata excogitarunt, atque mysteriosis Obeliscorum pyramidibus, prout Hermes constituerat, insculpserunt; usque ad Putipharem sacerdotem Heliopoleos (quae erat principalis à Solis cultu etiamtum
in
