Page:EBC 1620 09 10 2290.pdf/1

Serenissime Princeps et Dux invictissime. Laetatus sum valde in his quae mihi scribere dignata est Serenissima Celsitudo Vestra. Debellatam audio tam brevi tempore integram, maximamque Provinciam, ut Serenitati Vestrae dicere liceat: Veni, vidi, vici. Utinam illud cum Rege fortissimo, et Sanctissimo brevi de Bohemia dicere liceat eidem Serenitati Vestrae: Persequar inimicos meos, et comprehendam illos, et non convertar donec deficiant, confringam illos, nec poterunt stare, cadent subptus pedes meos. Unum in votis habeo, ut Dux Saxoniae, qui cum tam catholicis, piisque Principibus Imperatorem Christianissimum strenue adjuvat et adversus Bohemos haereticos, et periuros pugnat, lumen aliquando verae fidei aspiciat. Audivi enlm a viris fide dignis, eum non odisse Fontificem maximum, ut alii Lutherani oderunt; et cum Episcopo Herbipolensi et Bambergensi, viro optimo,et prudentissimo libenter versari. Utinam praemium hujus boni operis esset donum verae fidei à Patre coelesti per Spiritum Sanctum illi inspiratum; ad quam rem perficiendam utilis Portasse esset opera Reverendi Patris Dominici Carmelitae discalceati, qui potens est in opere et sermone, et Serenissimae Celsitudini Vestrae bene notus. Haec duo si brevi audirem: Imperium Romanum omnino pacatum, et Sereynissimum Ducem Saxoniae ad fidem catholicam esse conversum, ego jam penè octogenarius senex, cum Simeone libenter canerem: Nunc dimittis servum tuum, Domine. Sed nolo pluribus molestus esse Serenissimo Do mino meo, cui a. Domino Deo nostro precor fructum uberem magnorum laborum, quos pro Ecclesia Dei, et sacro Imperio jamdudum fortiter tolerat. Romae die 10 Septemb. 1620.