Ab anno Domini 1 ad 100
p. 37
quando magnum quendam virum, eam historiam in dubium reuocantem. Sed certe non videtur negari posse, quin vera & antiqua & utilis historia sit.
Petrus Damiani, qui ante sexcentos annos floruit, in sermone 2 de sancto Andrea, de hac historia sic loquitur:
»Non immerito in singularem auctoritatis arcem suscepta est, quam qui viderunt, scripserunt, & ministri fuerunt sermonis«.
Sanctus etiam Bernardus in sermone de sancto Andrea, in vigilia eius & in duobus, quos habuit in die festo, miris laudibus effert verba S. Andreae ad crucem, quae in hoc libro ad verbum inueniuntur.
Ioannes a Louanio, vir multae doctrinae & iudicii, in censura de passionibus sanctorum, quae habetur in Martyrologio Molani, hanc historiam, ut legitimam, probauit.
Idem fecit Aloysius Lipomanus, vir grauissimus, qui ex probatis auctoribus vitas sanctorum descripsit.
Denique in Breuiario Romano, nuper recognito, historia haec, cum de ea inter viros doctos & graues acriter disputatum esset, omium consensu approbata locum suum retinuit.
Seculum secundum ab anno 100 ad 200
[53.]
De S. Iustino martyre – 150
Post apostolica tempora primus eorum, quorum scripta ad nos peruenerunt, videtur esse sanctus Iustinus philosphus et martyr. Floruit enim temporibus Antonini Pii & successorum eius Marci Aurelii & Lucii Veri; & in Apologia ad imperatorem & Senatum populumque Romanum, scribit, numerari eo tempore annos 50 a Christi natiuitate.
Opera eius multa recensentur ab Eusebio libro 4 historiae cap. 17 & a sancto Hieronymo in libro de scriptoribus ecclesiasticis quorum operum aliqua non extant, & quaedam etiam extant, quorum illi non meminerunt. Haec igitur Iustini opera nunc feruntur:
Dialogus cum Tryphone Iudaeo Ephesi habitus.
Apologia ad Senatum Romanum.
Apologia altera ad imperatorem Antoninum Pium.
Oratio paraenetica ad gentes.
De Monarchia.
Expositio fidei siue de recta confessione.
Epistola ad Zenam & Serenum.
Interrogationes, siue quaestiones positae gentibus & gentium ad eas responsiones, earumque refutationes.
