Ab anno Domini 400 ad 500
p. 123
sanctorum Patrum tomo 1 editionis secundae.
An episcopus fuerit Viennensis, nec ne, disputat Card. Baronius tomo 6 Annalium ad annum Domini 441.
[155.]
De Fausto Regiensi – 480
Faustus ex monacho Lirinensi factus episcopus Regiensis in Gallia, vixit medio tempore inter sanctum Prosperum & sanctum Fulgentium.
Scripsit De Spiritu sancto & Contra Arianos & Macedonianos, quae non extant.
Scripsit pretera libros duos De gratia et libero arbitrio, quae extant, & quos Gennadius in libro De viris illustribus miris laudibus effert, sed Gelasius papa in Decreto de libris apocryphis omnino reiicit, ut etiam reiiciunt & refellunt sanctus Fulgentius, Petrus Diaconus, Alcimus Auitus, & alii.
Ado Viennensis in Chronico ad annum 492 sic loquitur: »Faustus ex abbate monasterii Lirinensis apud Regium Galliae episcopus factus, Pelagianorum dogma destruere conatus, in errorem labitur, unde qui eius sensus in hac parte catholicos praedicant, sicut Gennadius De viris illustribus scribens, omnino errant«.
Ita enim liberum arbitrium tam Augustinus quam caeteri catholici in ecclesia Dei docent, ut illuminatio, virtus & salus illi a Christo, per Christum & in Christo sit.
Faustus vero iste ita liberum christianorum arbitrium docere conatur, ut illuminatio, virtus & salus non a Christo, sed a natura sit.
Contra hunc scribit beatissimus Auitus Viennensis episcopus lucidissima fide, eius redarguens errorem.
Similiter & Ioannes vir eruditissimus Antiochenus presbyter.
Isidorus De viris illustribus in »Fulgentio«, dicit, a Fulgentio scriptos libros septem contra Faustum, qui mira calliditate catholicus videri volebat, cum Pelagianus esset.
Auctor quoque Vitae sancti Fulgentii cap. 28 testatur a sancto Fulgentio refutatos libros duos Fausti De gratia & libero arbitrio.
Et Petrus diaconus in libro De incarnatione & gratia Christi, cap. ultimo, anathema dicit libris Fausti.
Haec admonere volui propter aliquos, qui nostro tempore Faustum catholicum fuisse contendunt.
[156.]
De Aenaea Gazeo – 490
Aeneas Gazeus vir doctissimus scripsit dialogum insignem de animae immortalitate & corporum resurrectione, quem inscripsit Theophrastum, quia persona principalis in dialogo nominatur Theophrastus.
Aetatem suam ipse aperit n extremo dialogo, ubi dicit, se vidisse sanctos illos, qui in persecutione Vandalica abscissis linguis optime loquebantur.
Hoc autem contigisse imperante Zenone, notum est ex Victore Uticensi De persecutione Vandalica.
