Page:APUG 1123.pdf/107

et te cruoris guttulas paucas rogat.
Sanxere nempe fata: cum primum calix
rubente plenus sanguine heroum natat,
iram Britannis vindicem avertet Deus.
Afflicta, gaude, nympha, solamen tibi
novella Iesu turma propediem dabit.
En ipse ductor agminis, quondam tuus,
Britannia, hospes, hospiti grates refert
totumque pro te spargere cruorem sitit.
Quod ardet ille, posteri quondam sui
fundent parentis aemuli: Quanto flagrant
ardore pulchrae mortis!, ut anhelant pati!
Hinc, hinc cruentum, nympha, cratêrem reple.
Sat iam quietis, entheus carpsit sopor.
Nunc ad labores fortior coeptos redi.
IGN. Quo Dive tenues aliger pennas agis
Tu, faustus ille nuncius, quondam mihi
certae dedisti tesseras victoriae.
Agnosco vultus lumen, agnosco comam.
Felix minister aetheris, supplex tuam
adhuc reposco dexteram: vota annue.
Hic furvus omen triste portendit color.
Adhuc procellae turbidae insontes petent
Iesu sodales: carpere hic nunquam licet
mollem quietem. Ludit in coelo quies,
perpetua terris pugna bellantes manet.

◅