AKC Works 029/Poetic apparatus

SANCTISSIMO PATRI, AC DOMINO NOSTRO
ALEXANDRO VII
PONT. MAX.
Effosso nuper S. Mariae supra Minervam horto, extitit
Obeliscus Aegyptius. Hic in honorem
ALEXANDRI VII P. M. erigi pro templo
debet. Et meritò: Siquidem supremo Genio,
quem Spiritum, seù Animam Mundi vocitabant,
erat idem, Cl. V. Athanasio Kirchero interprete,
consecratus.

ODE
IACOBI ALBANI GHIBESII,M.D.
atque in Romana Sapientia Eloq:Profess.

AEGYPTO in mediis numina creverant
Hortis, nata putri, cum libuit, solo,
Porrum ? cepe. Tulit Palladis area
Romanae prius aspici
Portentum, cerebro dignum etiam Iovis,
Et quod Phoebus amet, non tripodi datum
Cuicunque. Hanc Meröe figere CHISIAE
Metam gaudet adorea.
Hac te, SANCTE PATER, Pyramis exprimit
Totum, quam Genio tecta dicaverat
Supremo, metuens sacra recludere,
Memphis sub dubiis notis.
Mundi sic vegetum dadala spiritum,
Velabatque Animam rite per omnia
Diffusam: quod aves quatuor angulis
Cum sceptro referunt dua.
Nec regni Coluber signa plicans vacat;
Atque ansata super Crux agit indicem
Arcani veteris: doctor ? novo
Kircherus monet ordine,
Horus Teuto sui mystaque temporis.
Tu cunctis Dominus partibus influis
Praefens, tu triplicis iure potentiae
Longas clarus habes manus.
Oboersum quid enim, quidue sit invium
Tellurisque, Erebique, ? super aethera,
Caelestis geminis clavibus arbitri,
Pulchra sorte Vicarii?
Te Solis rutili concedet aemulum
Par sedes, fidei et iustitia iubar:
Te vitae celebrat Cor speciosus,
Quam aut Hemphatam, vel Osiridem.
Ergo stet meritis ardua talibus
Sacras ante fores Machina gloriae:
Dicet, Non melius, si videat Pharos,
Posset stare Diospoli.
c. ++4 recto


ALLUSIONES AD ELEPHANTEM
Obelisci gestatorem.
EPIGRAMMA I
Sustinet Aegypti veterem nova machina molem.
Et docilis doctum Bellua gestat onus.
Romuleam Princeps sic ornat, et erudit Urbem;
Eruta restituit prisca, novamque facit.
II.
Hic ubi Romulide quondam coluere Minervam
Palladis antique fert Elephantis opes
Quantum Pontificis sapientia proficit Urbi!
Erudit ornando, qui sapienter amat.
III.
Barbara monstrosis sapientia sculpta figuris
Turrigera cumulat tergora vasta fera.
Cui gerit hanc Elephas? fert munera docta Minervae
Saxeus, ingenio Principis ille sapit.
IV.
Monstra refert Obelus: latitat sapientia monstris,
Bellua, quae molem gestat, et ipsa sapit.
Ad veterem veniunt peregrina tributa Minervam
Hanc sub ALEXANDRO, monstra vel ipsa colunt.
V.
Qua sapiens monstris inscripsit marmora Memphis
Protulit ingenium Barbara Terra suum.
Pondere quae docto gravis hic stetit ante Minervam
Ptompsit et ingenium Bellua docta suum.
c. +++1 verso


ELEPHAS OBELISCI GESTATOR
Quae Solis referunt radios, Aegyptia saxa
Septimo ALEXANDRO munera fert Elephas.
Bellua quam sapiens? Mundo SAPIENTIA solem
Septime TE dedit, hinc munera Solis habes.
II.
Qui dixeram: prodentior
Elephante nulla est Bellua
(Nunc maximis pro Turribus
Elephas Magister artium
Aegyptias fert literas.)
Roma audiente TULLIUS
EXxclamo; nulla Bellua est
Elephante literatior.
III.
In Minervae Forum
Es prudens Elephas: Minerva prudens,
Foro quam bene praesidetis ambo?
c. +++2 recto

INSCRIPTIONES EPIGRAMMATICAE
In Obeliscum AEgyptiacum.
I.
Analogia Hieroglyphicorum Obelisci
AD ALEXANDRUM VII. PONT. MAX.
COMPARATA.
Spiritus intus alens quisnam diffusus in Orbem?
Quisnam agitans molem magno se corpore miscet?
Orbis supremi Typus est Ecclesia Christi
Cuius ALEXANDER CAPUT est, et SPIRITUS Orbis.
II.
ANALOGIA OBELISCI
AD ALEX. VII. PONT. MAX.
COMPARATA
Pyramis extollens praecelsam ad sidera molem
Quidnam noẞe cupis mystica signa notent?
Est haec Pontificis diffusa potentia in Orbem
Qua suprema piis pandit ad astra viam.
c. +++2 verso

SOPRA LA PRESENTE OPERA SONETTO DI GIOSEFFO PETRUCCI ROMANO
ROMA fatta Gigante, erse alle stelle,
Per emular col tempo, il tempo edace,
Obelisci immortali: e al Sol fugace
Tributò sopra il suol raggi, e facelle.

Hora vasta, e pomposa, erge più belle
Meraviglie, Teatri: e tutta audace
Sviscera dalla terra Guglie; e sface
Bronzi, per gareggiar questi con quelle.

Ma stupore non fia: poiche di Piero
Soura l'immensità de i Monti d'ostro,
Sà formare, l'Atlante, un Cielo intero.

O' potenza, ò Virtù del secol nostro!
Perche, se quella eterna un marmo altero:
Questa vita glidà, col solo inchiostro.

c. S4 recto