Page:EBC 1619 ca 2178.pdf/6

postea contraria veritatis radine aliquis ad oculos eorum elucescat videntes videro nolint, neque intelligentes intelligere. At viri pii qui altius in Deum veritatis principium animos exerunt (qualem te nomo nescit norunt omnes) sciunt levare se supra se, et a propriis opinionibus, nonnunquam ubi non vult deflectere; ut se in seipsos reflectentes, ad alias certiores ascendant, quas a se prius alienas, maxime faciunt suas. Nam et certe in hac humanarum rerum vicissitudine, multarum plerumque quaestionum (maxime earum quas vocant ficti) solutionem aut notitiam Deus viris etiam doctissimis et sanctissimms abstrusam esse vult, ut deficiant oculi eorum in eloquium suum dum enim a nobis deficimus, altius nobis ascendimus.
Atque ita in hoc nostro negotio, defectio a te tua (Cardinalis Illustrissime) eriget te in eloquium Dei, eloquium Christi. Christi dicimus eloquium illud quo ore proprio in terris, beatum Martialem in terris discipulum suum ordinavit, vocavit, elegit. Eam vero vim Deus tribuit iis qui a se deficientes ascendunt in eloquims ejus veritatem; quod illa quae prius ignorabant, postea clarius et perspicacius videant iis ipsis qud nunquam ignorarunt. Sed vel intellexerunt, vel etiam docuerunt. Idem enim qui dicit defecerunt oculi mei in eloquium tuum, postmodum subjungit; super omnes docentes me intellexi. Unde et nos speramus fore,eodem praestante Deo, ut qui liti fundamentum firmamentum imposterum fias statuendae rei: et denique Apostolatum Sancti Martialis, supra omnes qui nunc, vel intellexerunt, vel docuerunt, et intelligas, et doceas.
Quod ad secundum attinet, tua quidem authoritate, et dignitate se credunt fulciri novatores. At nunquid non advertunt sinceritatem tuam, status tui dignitati non esse imparem? Nunquid etiam non vident ex doctrinae tuae celebritate, ortam authoritatem tuam te eo non adducere, ut ea ipsa authoritate utaris adversus integritatem tuam: velisque quid de veritate demere, ut addas authoiltati in gratiam Criticorum? At certe quantum authoritatem et sublimitatem tuam ipse noris ad omnis veritatis et aequitatis libram (ubi opus est) inflectere, nobis satis innotuit; vel ex eo quod cum humllitas nostra ad celsitudinem tuam vix auderet litteras has dirigere; nobis a viris fide dignissimis relatum sit te esse, longe humilitate altiorem, quam celsitudine ipsa tua. Ad quid vero te volunt critici? Equidem te volunt, te quaerunt, te sectantur, non propter se sed propter se. Nimirum ut novitates suas,tuo nomine manifestent, te magnificent. Videas ergo si placet, amplissime Cardinalis; quanti eis sis debitor? supplantabuntur vero sua
---page break---

◅▻