Page:FC 1042.djvu/446
f. 215v
ex eo quod
si[1]
magni Reges sese Christo subiecerint, iustum fuerit idem sperare
de[a]
+ + +[2]
aequalibus aut etiam
de[3]
maioribus, et multo magis
de[4]
minoribus.
Pridie Dominicae infra
octauam[5]
Epiphaniae, dum audirem confessiones, ego consideraui quemadmodum Confessor, non solum
debet[6]
habere curam
illius[7]
animae, quae se ei submictit
erudiendam[8],
corrigendam, et
purificandam[9],
sed etiam curare, ut prouisio aliqua, et fauor per poenitentes perueniat verbi gratia, ad defunctos, ad peccatores, ad
caeterosque[10]
in corporali, sive in spirituali necessitate esse
possint[11]
talibus namque facile per orationes et memorias pietatis,
atque[12]
elemosinas poenitentium
succurrere[13]
potest.
Sit igitur
Confessarius[14]
quidam bonus, ac fidelis
dispensator[15]
aestimans plurimum
quod[16]
subijciantur tam multae
et tam[17]
diuites poenitentium uoluntates, et quasi thesauri ad plurima sufficientes
etc.[18]
Dominica infra octauas Epiphaniae
dum legitur[19]
_______________
- ↑ de] sequitur textus illegibilis
_______________
- ↑ si] add. tam MF
- ↑ + + +] caeteris MF
- ↑ de] om. MF
- ↑ de] a MF
- ↑ octauam] octauas MF
- ↑ debet] debeat MF
- ↑ illius] eius MF
- ↑ erudiendam] add. corripiendam MF
- ↑ purificandam] perficiendam MF
- ↑ caeterosque] add. quicumque MF
- ↑ possint] possunt MF
- ↑ atque] ac MF
- ↑ succurrere] succurri MF
- ↑ Confessarius] add. procurator MF
- ↑ dispensator] dispensatorque MF
- ↑ quod] add. sibi MF
- ↑ et tam] tamque MF
- ↑ etc.] om. MF [p. 669]
- ↑ dum legitur] om. MF
