Page:FC 1042.djvu/392

From GATE
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
This page has not been proofread



f. 188v



unde fit in ipsis tanta sentimentorum diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur, et sollicitantur ad mala[1] quae non possunt sentire simplices illae naturae. Magnum quoque momentum ad bonum afferet[2] ipsis Angelis non habere istam duplicitatem, et multiplicitatem in agendo. Unde fit ut intra ipsos non fuerint bella, et[3] antequam essent in bono confirmati licet oppugnarentur a contrarijs spiritibus in nobis autem tanta[4] varietas, ut licet aliqua pars uideatur esse bona, multae ex reliquis tamen ad malum tendunt, nec enim intellectum statim commitatur ipsa[5] voluntas, nec contra voluntatem ipse intellectus, sensus quoque ipse aliorsum saepius[6] tendit quam ratio, et[7] appetitus ipsius. Sic[8] igitur, ut non statim totus homo bonus, ac homo[9] rectus sit cum una aliqua ipsius portio recta aut bona fuerit. Hic tamen mihi[10] datum est ut recognoscerem in hoc magna beneficia facta

_______________

  1. mala] add. ea MF [p. 643]
  2. afferet] affert MF
  3. et] etiam MF
  4. tanta] add. est MF
  5. ipsa] plena MF
  6. saepius] nimium saepe MF
  7. et] om. MF
  8. Sic] Fit MF
  9. homo] om. MF
  10. mihi] add. etiam MF