Page:FC 1042.djvu/360
f. 172v
saltem atque instituere
aliquam nouam[1]
formam consolationis tui spiritus,
qua[2]
senties aliam quamdam vitam per resurrectionem corporis, animae,
et[3]
Vita cuius radix est ipse fructus.
spiritus, aliam inquam vitam, cuius radix
est[4]
ipse fructus, et folia, frondes, flores non eiusdem conditionis erunt, sed permanentiores, unumquodque
de[5]
per se
in[6]
eodem statu
inueniuntur[7]
tu hactenus
attendebas[8]
plus consolationis in magnitudine arboris, quae procedit ex Diuina gratia, quam in radice ipsius, in qua est potissima
virtus[9].
Hinc fit, ut non possit esse
in te[10]
constans, ac firma consolatio.
Noli igitur radicem huius arboris quaerere propter fructus illos, sed potius fructus et reliqua propter radicem, quaere permanentiam, maioremque in dies, ac maiorem radicationem tui ad radicem huius arboris, non
autem[11]
permanentiam ipsius fructus in te, non enim per uiam
_______________
- ↑ aliquam nouam] nouam aliquam MF
- ↑ qua] ex qua MF
- ↑ et] ac MF
- ↑ est] et MF
- ↑ de] om. MF [p. 629]
- ↑ in ] add. uno MF
- ↑ inueniuntur] inuenientur MF
- ↑ attendebas] om. MF
- ↑ virtus] add. [quaesivisti]; ad frondes attendebas, ad flores, ad folia, et ad fructus, quorum omnium quam maxima pars mutabilis est, qua tendunt ad perfectionem MF
- ↑ in te] om. MF
- ↑ autem] add. ita MF
