Page:FC 1042.djvu/246
f. 115v
Dei, et ex ipsa suam sufficientiam accipit etiam in
proxima[1]
eius boni apprehensione.
Nemo igitur dicat se non posse benefacere semper, et ubique, quamuis enim sufficientia nostra ex Deo sit, non est tamen expectanda quasi
non[2]
in
Nobis[3]
sit, imo est in Nobis, licet non ex Nobis, quia stat gratia ad ostium semper pulsans, qua proinde
semper[4]
ubique preuenti, et expectati sumus, ut ei in eo, quod ex Nobis est datum tamen in ipsa creatione, et alijs uijs cooperemur.
Quinto[5]
die infra
octauam[6]
cuiusdam[7]
festi omnium Sanctorum, mane postquam dedissem me
orationi[8]
illi, quae est mihi quotidiana circa discursum uitae Christi, ego
magnam sensi[9]
deuotionem circa Sanctos Angelos, et alios Sanctos, et circa Animas Purgatorij, et orabam Angelos omnium
_______________
