Difference between revisions of "Page:EBC 1599 05 01 0036.pdf/1"

From GATE
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
[[Category:EBC Proofread]][[Category:EBC_Letters]]
+
[[Category:EBC_Proofread]][[Category:EBC_Letters]]
Ill.me et R.me D.ne obser.me . Quid hoc est? Verene Robertus Bellarminus Jesuita,
+
Ill.me et R.me D.ne obser.me. Quid hoc est? Verene Robertus Bellarminus esuita,
alumnus, clientulus, servulus amplissimi Cardinalis Veronensis, aedes domini sui habitat? per egregiam ejus aulam ambulat? in cubiculo ipsius, modo legit, modo scribit, modo precatur? in lectulo eodem cubat? et qui tam frequenter mira quadam suavitate Domini sui attractus, praeclarum S. Marci palatium intravit, ut Dominum et Mecenatem suum viseret, sapientiamque doctissimi senis audiret: nunc in eodem palatio residet ut adeuntes te Principes viros, legatos Regum, ipsos etiam Patres purpuratos, senatores orbis terrae excipiat! Obstupescit Roma ejusmodi rerum conversiones, non desunt etiam qui attoniti dicant, quid accidit filio Cis? heri cum pallio detrito, uno contentus socio, pedes ingrediebatur,et egrediebatur; nunc purpura et bisso inaignis, magna comitante caterva, cursu per Urbem invehitur,obvii quique subsistunt, decedunt, salutant. Sed parum hoc est; multi, quibus soli sunt oculi carnei, quos habemus communes cum bestiis, prae invidia tabescunt, uruntur, insaniunt. Mira sunt haec, et magna, si terree inhaeremus, si patriam nostram obliviscimur. At si vere sapimus, si in Christi schola eruditi sumus, si evangelium, si Apostolum attente legimus, si nos hospitea,et advenas esse serio cogitamus. Quid haec sunt, nisi vapor ad modicum parcus! et quid est ipsa vita nostra, nisi fenum, quid gloria ejus, nisi flos feni! Ergo certe amantiss.e Pater, et colend.me Dne, fateor paterno cordivestro, nunquam purpuram magni feci, quod ipsum memini, me aliquando dixisse, cum inter nos dulcissima colloquia misceremus; nunc vero tantum abest, ut magni faciam, ut potius vehementer mirer eos, qui ista mirantur, et obstupesco, quod videam chriatianos homines ita obstupescentes, et miseret me illorum, qui gloriam Regni sempiterni negligere videntur, ut honores fugaces, et umbram gloriae consectentur. Benignitas Domini mei, et domus, quam inhabito, me admonuit, ut sepositis paulisper gravioribus curia, quae me conficiunt, hac brevi lucubratiuncula, et me ipse recrearem, et cum Domino meo, quo possum, modo confabularer. Ago interim ingentes gratias pro domestico hoc beneficio, majores acturus coram, cum Deo bene juvante Amplitudinem vestram aspicere dignus fuero. Ambio devotas preces, deosculor sacras manus, offero pusillum quod valeo Roma. Kalend. Maii 1599.<lb/>
+
alumnus, clientulus, servulus amplissimi Cardinalis Veronensis, aedes domini sui habitat? per egregiam eius aulam ambulat? in cubiculo ipsius, modo legit, modo scribit, modo precatur? in lectulo eodem cubat? et qui tam frequenter mira quadam suavitate Domini sui attractus, praeclarum S. Marci palatium intravit, ut Dominum et Mecenatem suum viseret, sapientiamque doctissimi senis audiret: nunc in eodem palatio residet ut adeuntes te Principes viros, legatos Regum, ipsos etiam Patres purpuratos, senatores orbis terrae excipiat! Obstupescit Roma eiusmodi rerum conversiones, non desunt etiam qui attoniti dicant, quid accidit filio Cis? heri cum pallio detrito, uno contentus socio, pedes ingrediebatur, et egrediebatur; nunc purpura et bisso insignis, magna comitante caterva, cursu per Urbem invehitur, obvii quique subsistunt, decedunt, salutant. Sed parum hoc est; multi, quibus soli sunt oculi carnei, quos habemus communes cum bestiis, prae invidia tabescunt, uruntur, insaniunt. Mira sunt haec, et magna, si terrae inhaeremus, si patriam nostram obliviscimur. At si vere sapimus, si in Christi schola eruditi sumus, si evangelium, si Apostolum attente legimus, si nos hospitea, et advenas esse serio cogitamus. Quid haec sunt, nisi vapor ad modicum parcus! et quid est ipsa vita nostra, nisi fenum, quid gloria eius, nisi flos feni! Ergo certe amantiss.e Pater, et colend.me Dne, fateor paterno cordivestro, nunquam purpuram magni feci, quod ipsum memini, me aliquando dixisse, cum inter nos dulcissima colloquia misceremus; nunc vero tantum abest, ut magni faciam, ut potius vehementer mirer eos, qui ista mirantur, et obstupesco, quod videam christianos homines ita obstupescentes, et miseret me illorum, qui gloriam Regni sempiterni negligere videntur, ut honores fugaces, et umbram gloriae consectentur. Benignitas Domini mei, et domus, quam inhabito, me admonuit, ut sepositis paulisper gravioribus curis, quae me conficiunt, hac brevi lucubratiuncula, et me ipse recrearem, et cum Domino meo, quo possum, modo confabularer. Ago interim ingentes gratias pro domestico hoc beneficio, maiores acturus coram, cum Deo bene iuvante Amplitudinem vestram aspicere dignus fuero. Ambio devotas preces, deosculor sacras manus, offero pusillum quod valeo Roma. Kalend. Maii 1599.
Fondo Bellarm. 5. Copie primitive. Fragments publies dans Summar. p. 90.
 

Revision as of 11:22, 22 March 2017

This page has been proofread

Ill.me et R.me D.ne obser.me. Quid hoc est? Verene Robertus Bellarminus esuita, alumnus, clientulus, servulus amplissimi Cardinalis Veronensis, aedes domini sui habitat? per egregiam eius aulam ambulat? in cubiculo ipsius, modo legit, modo scribit, modo precatur? in lectulo eodem cubat? et qui tam frequenter mira quadam suavitate Domini sui attractus, praeclarum S. Marci palatium intravit, ut Dominum et Mecenatem suum viseret, sapientiamque doctissimi senis audiret: nunc in eodem palatio residet ut adeuntes te Principes viros, legatos Regum, ipsos etiam Patres purpuratos, senatores orbis terrae excipiat! Obstupescit Roma eiusmodi rerum conversiones, non desunt etiam qui attoniti dicant, quid accidit filio Cis? heri cum pallio detrito, uno contentus socio, pedes ingrediebatur, et egrediebatur; nunc purpura et bisso insignis, magna comitante caterva, cursu per Urbem invehitur, obvii quique subsistunt, decedunt, salutant. Sed parum hoc est; multi, quibus soli sunt oculi carnei, quos habemus communes cum bestiis, prae invidia tabescunt, uruntur, insaniunt. Mira sunt haec, et magna, si terrae inhaeremus, si patriam nostram obliviscimur. At si vere sapimus, si in Christi schola eruditi sumus, si evangelium, si Apostolum attente legimus, si nos hospitea, et advenas esse serio cogitamus. Quid haec sunt, nisi vapor ad modicum parcus! et quid est ipsa vita nostra, nisi fenum, quid gloria eius, nisi flos feni! Ergo certe amantiss.e Pater, et colend.me Dne, fateor paterno cordivestro, nunquam purpuram magni feci, quod ipsum memini, me aliquando dixisse, cum inter nos dulcissima colloquia misceremus; nunc vero tantum abest, ut magni faciam, ut potius vehementer mirer eos, qui ista mirantur, et obstupesco, quod videam christianos homines ita obstupescentes, et miseret me illorum, qui gloriam Regni sempiterni negligere videntur, ut honores fugaces, et umbram gloriae consectentur. Benignitas Domini mei, et domus, quam inhabito, me admonuit, ut sepositis paulisper gravioribus curis, quae me conficiunt, hac brevi lucubratiuncula, et me ipse recrearem, et cum Domino meo, quo possum, modo confabularer. Ago interim ingentes gratias pro domestico hoc beneficio, maiores acturus coram, cum Deo bene iuvante Amplitudinem vestram aspicere dignus fuero. Ambio devotas preces, deosculor sacras manus, offero pusillum quod valeo Roma. Kalend. Maii 1599.