Difference between revisions of "Page:De scriptoribus ecclesiasticis liber unus (1613).pdf/180"

From GATE
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 14: Line 14:
  
  
[272.]
+
<span style="color:Blue">
De sancto Georgio papa VII – 1050
+
[272.]</span>
 +
De sancto {{Smallcaps|Georgio papa vii}} – 1050
 
<br>
 
<br>
  
Sanctus Gregorius floruit tempore Leonis IV coepit autem sedere in apostolica sede anno 1073 & non solum doctrina & prudentia, sed etiam sanctitate & miraculis gloriosus fuit. Dedit ad varios ingentem numerum epistolarum, quarum aliquam partem non ingenio, vel manu secretariotum sed a se proprie compositas & scriptas ipse testatur.
+
Sanctus Gregorius floruit tempore Leonis IX.
 +
Coepit autem sedere in apostolica sede anno 1073 & non solum doctrina & prudentia, sed etiam sanctitate & miraculis gloriosus fuit.  
 +
Dedit ad varios ingentem numerum epistolarum, quarum aliquam partem non ingenio, vel manu secretariotum, sed a se proprie compositas & scriptas ipse testatur.
 
<br>
 
<br>
  
  
[273.]
+
<span style="color:Blue">
De Lanfranco & Adelmanno – 1059
+
[273.]</span>
 +
De {{Smallcaps|Lanfranco}} & {{Smallcaps|Adelmanno}} – 1059
 
<br>
 
<br>
  
Lanfrancus archiepiscopus Cantuariensis, vir sanctus & doctus, in concilio Romano sub Nicolao secundo Pontifice anno 1059 disputauit cum Berengario haeresiarcha, eumque ita conuicit ut Berengarius librum suum in ignem iniecerit. Sed eo ad vomitum redeunte, scripsit idem Lanfrancus insignem librum de veritate corporis. Domini in eucharistia; qui liber extat & seorsim excusus & in bibliotheca sanctorum patrum como 6 editione secunda. Dicitur etiam idem Lanfrancus scripsisse in psalmos Dauid & in epistolas sancti Pauli.
+
Lanfrancus archiepiscopus Cantuariensis, vir sanctus & doctus, in concilio Romano sub Nicolao secundo Pontifice anno 1059 disputauit cum Berengario haeresiarcha, eumque ita conuicit, ut Berengarius librum suum in ignem iniecerit.  
 +
Sed eo ad vomitum redeunte, scripsit idem Lanfrancus insignem librum <i>De veritate corporis Domini in eucharistia</i>, qui liber extat & seorsim excusus & in <i>Bibliotheca sanctorum Patrum</i> tomo 6 editione secunda.  
 +
Dicitur etiam idem Lanfrancus scripsisse <i>in psalmos Dauid</i> & <i>in epistolas sancti Pauli</i>.
 
<br>
 
<br>
Eodem tempore Adelmannus episcopus Brixiensis, qui aliquando Berengario diacono Andegauensi comes fuerat & condiscipulus sub disciplina sancti Fulberti Carnotensis episcopi, scripsit epistolam valde eruditam ad Berengarium de veritate corporis Domini in sacrosancta eucharistia, quae extat in bibliotheca sanctorum patrum tomo 6 editionis secundae.
+
Eodem tempore Adelmannus episcopus Brixiensis, qui aliquando Berengario diacono Andegauensi comes fuerat & condiscipulus sub disciplina sancti Fulberti Carnotensis episcopi, scripsit epistolam valde eruditam ad Berengarium <i>De veritate corporis Domini in sacrosancta eucharistia</i>, quae extat in <i>Bibliotheca sanctorum Patrum</i> tomo 6 editionis secundae.
 
<br>
 
<br>

Revision as of 10:53, 8 August 2020

This page has not been proofread



De scriptoribus ecclesiasticis

p. 162



Obseruatio secunda:
In epistola ad Firminum episcopum liberius quam par esset, videtur auctor reprehendere sanctum Leonem nonum propter bellum contra Northmannos, neque enim illicitum est summo pontifici armis defendere ciuitates in quas dominium temporale habet. De qua re vide tomum undecimum Card. Baronii ad annum Domini 1053.

Obseruatio tertia:
In epistola ad Henricum Rauennae episcopum, quae epistola dicitur etiam Liber gratissimus cap. 4 scribit auctor, Christum anno 30 in baptismo factum esse sacerdotem, & cap. 16 scribit Liberium papam fuisse haereticum & seditiosum, quae falsa sunt: Christus enim in conceptione habuit omnem gratiam & dignitatem, & Liberius haereticus non fuit, ut ostendi in lib. 4 De Pontifice, cap. 9.


[272.] De sancto Georgio papa vii – 1050

Sanctus Gregorius floruit tempore Leonis IX. Coepit autem sedere in apostolica sede anno 1073 & non solum doctrina & prudentia, sed etiam sanctitate & miraculis gloriosus fuit. Dedit ad varios ingentem numerum epistolarum, quarum aliquam partem non ingenio, vel manu secretariotum, sed a se proprie compositas & scriptas ipse testatur.


[273.] De Lanfranco & Adelmanno – 1059

Lanfrancus archiepiscopus Cantuariensis, vir sanctus & doctus, in concilio Romano sub Nicolao secundo Pontifice anno 1059 disputauit cum Berengario haeresiarcha, eumque ita conuicit, ut Berengarius librum suum in ignem iniecerit. Sed eo ad vomitum redeunte, scripsit idem Lanfrancus insignem librum De veritate corporis Domini in eucharistia, qui liber extat & seorsim excusus & in Bibliotheca sanctorum Patrum tomo 6 editione secunda. Dicitur etiam idem Lanfrancus scripsisse in psalmos Dauid & in epistolas sancti Pauli.
Eodem tempore Adelmannus episcopus Brixiensis, qui aliquando Berengario diacono Andegauensi comes fuerat & condiscipulus sub disciplina sancti Fulberti Carnotensis episcopi, scripsit epistolam valde eruditam ad Berengarium De veritate corporis Domini in sacrosancta eucharistia, quae extat in Bibliotheca sanctorum Patrum tomo 6 editionis secundae.