Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/2"

From GATE
(5 intermediate revisions by one other user not shown)
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo
+
ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo  
propter solam rationalem creaturam, qui homo est.
+
propter solam rationalem creaturam, qui homo est.<br />
Cosmiel. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi
+
''Cosmiel''. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi
à puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus
+
à puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus
<big>curiosio</big> indagine <big>deposità</big> investiganda sunt.
+
curiosiori indagine depositam investiganda sunt.
qui enim <big>maiesatis</big> scrutator, opprimetur à gloria; quia
+
qui enim maiestatis scrutator, opprimetur à gloria; quia
tamen hoc à me rectae intentionis <big>ASDASD</big> dispositus  
+
tamen hoc à me rectae intentionis <del>amussi</del> <add>oculo</add> dispositus quaeris,  
quaeris,
+
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque  
desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias <big>itaque</big>
+
Theodidacte, hanc esse divinae nature proprietatem, ut
Theodidacte, hanc <big>esse</big> divinae nature proprietatem, ut
+
cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis
+
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex
+
se et sua natura sit <sic>diffusiuum</sic> sui, ita quidem, ut boni
se et sua natura sit <big>diffusivum</big> sui, ita quidem, ut boni
+
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod
+
bonitatis suae particeps esse possit quantò verò bonum
bonitatis suae particeps esse posuitò quantò verò bonum
+
maius et perfectius fuerit, tantò id maiorem sui per
<big>maius</big> et perfectius fuerit, tantò id <big>maiorem</big> sui per
+
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc
+
Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsecè  
Deus <big>Optimus</big> Maximus, <big>cuius</big> natura bonitas est, suam intrinsecè  
+
ab aeterno communicat per infinitum generationis
ab aeterno commun icat per infinitum generationis
+
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
actum Filio; Pater vero et Filius per immensam
+
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio
+
uti intrinseca, essentialis et Sempiterna est, ita
uti <big>intrinseca</big>,
+
quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una
 +
et eadem naturae substantia competere potest, ideoque
 +
amor Patris non propriè, uti Theologi loquuntur ad Filium
 +
tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam
 +
verò tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae
 +
Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa
 +
et Superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur;
 +
quod ut fieret, in Sempiterno illo Sacrosanctae
 +
Triadis Consistorio ante omne temporis principium
 +
ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem
 +
in tempore <del>Creationis</del> Condere sibi complacuit; Sed cum
 +
Mundus Corporeus omni intellectus virtute privaretur,
 +
aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano

Revision as of 12:30, 6 March 2019

This page has not been proofread


ineffabili, modo meliori aeternum contemplabatur; Ergo propter solam rationalem creaturam, qui homo est.
Cosmiel. Consilia Dei uti incomprehensibilia, ita non nisi à puris mentibus et amore divino ardentibus, omni intellectus curiosiori indagine depositam investiganda sunt. qui enim maiestatis scrutator, opprimetur à gloria; quia tamen hoc à me rectae intentionis amussi oculo dispositus quaeris, desiderio tuo haud illubenter obsecundabo. Scias itaque Theodidacte, hanc esse divinae nature proprietatem, ut cum infinitè bonus sit, quin vel ipsa essentialis et substantialis bonitas; bonum autem, ut philosophi dicunt, ex se et sua natura sit diffusiuum sui, ita quidem, ut boni rationem non habeat, nisi ea extendatur ad aliud, quod bonitatis suae particeps esse possit quantò verò bonum maius et perfectius fuerit, tantò id maiorem sui per communicationis diffundendae appetitum habere. Hinc Deus Optimus Maximus, cuius natura bonitas est, suam intrinsecè ab aeterno communicat per infinitum generationis actum Filio; Pater vero et Filius per immensam amoris reciprocationem Spiritui Sancto; quae communicatio uti intrinseca, essentialis et Sempiterna est, ita quoque non nisi Sancrosanctae personarum triadi in una et eadem naturae substantia competere potest, ideoque amor Patris non propriè, uti Theologi loquuntur ad Filium tanquam ad aliud, sed ad alium dicendus est. Quoniam verò tota illa intrinseca bonitas divinae essentiae Deus erat, aequum erat, ut tanta tamque immensa et Superexcessiva bonitas ad aliud quoque extra se distenderetur; quod ut fieret, in Sempiterno illo Sacrosanctae Triadis Consistorio ante omne temporis principium ab aeterno Mundi corporei constitutio decreta fuit, quem in tempore Creationis Condere sibi complacuit; Sed cum Mundus Corporeus omni intellectus virtute privaretur, aequum erat, ut rationalis creatura ex mundano