Seren[issi]me S. R. I. Princeps et Dux
Ingentium beneficiorum quæ Ser[vi]tas V[est]ra in indignam meam personam
magnificentia regiæ haud dispari huiusq[ue] contulit, recognitio; non eam
quam vellem, sed quam possum, quamq[ue] religiosa paupertas mihi
permittit, nonnullam gratitudinis demonstrationem, veluti iure quodam
a me exigere videtur; sed quidnam tanti principis munificentia condignum
rependam nescio. mitto tamen ne ingratitudinis convincar id quod huiusq[ue]
in museo meo habui rarissimum pretiosissimumq[ue]. videlicet quatuor
Evangeliorum vetustissimum Codicem, Syriacâ linguā, nec non Chaldæis
quondam usitato charactere, quem Estranghélo vocant, ante annos
1035 745 a Monachis Cophtitis in Ægypto conscriptum; quo Ægyptus
magno S. S. Martyrum et Confessorum numero, nec non Christianæ religionis
et monastici instituti disciplina summe florebat. quam tamen non multo
post tempore Mahumedis nequissimi Impostoris ortus eiusq[ue] satanicum
institutum magno Reip[ublicae] christianæ discrimine interturbavit.
Codex nil aliud continet, nisi 4 Sancta christi servatoris nostri
Evangelia, præter nonnullas perbreves marginales glossas modo arabicā, iam Syria-
ca lingua conscriptas; Ne vero Lector in capitulis reperiundis tempus
perderet, ea suis locis iuxta consuetam Evangeliorum Latinorum distri-
butionem, adiunximus. In calce foliorum fere plerunq[ue] nomina Evan-
gelistarum apposita videbis rubro descripto colore; quibus eorum in
occurentium materiarum narratione consensum et concordiam ostendunt.
In fine codicis Evangelis secundum Ioannem, quæ deerant, supplevimus
Indices postea quæ in fine spectantur adnexi, nil aliud continent quam
---page break---
