Page:AKC 1664 07 21 562-171.pdf/3

From GATE
This page has not been proofread


+

Hæc de rebus meis. de te mi Pater, vellem etiam scire, quid agas
quid moliaris, tam longe seiunctis, ne mirere quod nihil de
operibus tuis intelligam. sed neque de Provincia mea quidquam
scio, nisi quod omnia bellis flagrent, successu *loto* Turcâ
Christiani nominis hoste. Scripsi cum in Lusitania essem Opusculũ
de Coniuctione Magna Anni 1663 cui titulus, Mercurius Cœlesti
sed quia in Occidentem avulsus sum, **p cum non subis 7**. Ubi ostendo
quomodo in Coniunctione magna Jovis & Saturni in Trigono igneo
in ea perit Imperium Turcicum; & quomodo in eâdem, si cœli
asterismis er*dendum est, incipiet desinere. faxit Deus
astronomica prognostica, probet rei eventus. multa præterea
habeo indicia, ab hoc Imperatore Leopoldo, victum iri, superi
secundent *scita, non tamen accidet sine magna sanguinis effusione.
Quæ designorum qualitatibus sub zona torrida scripsisti in opere tuo
Lucis & Umbræ, plane conveniunt, nescio quis genius te agit. quod
etiam de absentibus & invisis, tam rectē pronuntias. hoc ipsum
libello meo inservi. non omisi meminisse P. Ricciolĩj, qui in
opere suo Geographico, rarum modestē me perstringit, &, ut ne=
mini parcit, nostra cavillatur. de quo, à multis viris gravibus
iure reprehenditur, nescio quomodo P. H. [N.?] id ferat, aut conniveat. vix enim ullus illi placet, ea quibus tamen totum opus suum com=
pulavit. nisi modestiæ meminissem poteram iure in eīs encandescere
non tam mei causa, quàm aliorum, quos venerari debuisset. Ego
carptim paucula, hinc inde, modeste coarguo, sic ne videam in
charitatem precare, neque eius censuram plane dissimulasse.
Nisi in varia distractus essem, maturante Classe reditū in Lusitaniam,
ut varĩjs amicis respondeam, quo tam particulari volui, ad RVam
perscitere de mirabilibus hiuis terræ. Inter reliqua sunt.
Inveniri hic herbam multis foliolis & ramusculus distimtam
qua vel levissimo contracta digiti, tota statim elanguescit.
Vocant herbam delicatam. sufficit unum foliolum in extremitate
vel levissimè attigisse *ut* omnis reliqua et innumera foliorum
senis elanguescat & se conplicet, quæ demum posit semihorium
circiter *iterum evoluitum & se explicat. Hanc sol occidens
claudit, ort*i*s iterum explicat. Est hic avicula quædam
colorum varietate admirabili, oculis gratissima, maximè ad
aspectum solis; hæc primùm. est vermiculus, tum, fit musca
volans, ex inde in avem formatur, floribus *occutarent/ductarent??* vivit,
cum tris emoritur. prius tamen, eum/eam mortem præfugit, infixu
rostro in trunco arboris se suspendit, itaque suspensa & sopita
semestri integro ceu mortuu et appensa manet. donec iterum
cum floribus renascatur. vidi hanc sæpissimè.. Mitto alia, quæ in
secunda libelli mei parte fusius expono. & finem facio scribendi, tam
enim naves Lusitaneæ in Lusitaniam renavigaturæ, saccharo &
tabaco, sunt merces huius terræ, graves, stant in procinctu*
ut anchoras subducant. Tu interim P. amicissime & clarissime
Vale & sui valent iri, qui te colit & amat apud Deum & vix*
memor vinc*; Ex Collegio Bahyensi 21 Juliĵ A. 1664.

Tuus in Xo Servus & amicus
Valentinus de Castro, novus in
cognomine, veteranus in amore &
obsequio.

+

Hæc de rebus meis. de te mi Pater, vellem etiam scire, quid agas quid moliaris, tam longe seiunctis, ne mirere quod nihil de operibus tuis intelligam. sed neque de Provincia mea quidquam scio, nisi quod omnia bellis flagrent, successu *loto* Turcâ Christiani nominis hoste. Scripsi cum in Lusitania essem Opusculũ de Coniuctione Magna Anni 1663 cui titulus, Mercurius Cœlesti sed quia in Occidentem avulsus sum, **p cum non subis 7**. Ubi ostendo quomodo in Coniunctione magna Jovis & Saturni in Trigono igneo in ea perit Imperium Turcicum; & quomodo in eâdem, si cœli asterismis er*dendum est, incipiet desinere. faxit Deus astronomica prognostica, probet rei evetus. multa præterea habeo indicia, ab hoc Imperatore Leopoldo, victum iri, superi secundent *scita, non tamen accidet sine magna sanguinis effusione. Quæ designorum qualitatibus sub zona torrida scripsisti in ipere tuo Lucis & Umbræ, plane conveniunt, nescio quis genius te agit. quod etiam de absentibus & invisis, tam rectē pronuntias. hoc ipsum libello meo inservi. non omisi meminisse Patris Ricciolĩj, qui in opere suo Geographico, rarum modestē me perstringit, &, ut nemini parcit, nostra cavillatur. de quo, à multis viris gravibus iure reprehenditur, nescio quomodo P. H. [N.?] id ferat, aut conniveat. vix enim ullus illi placet, ea quibus tamen totum opus suum compulavit. nisi modestiæ meminissem poteram iure in eīs encandescere non tam mei causa, quàm aliorum, quos venerari debuisset. Ego carptim paucula, hinc inde, modeste coarguo, sic ne videam in charitatem precare, neque eius censuram plane dissimulasse. Nisi in varia distractus essem, maturante Classe reditū in Lusitaniam, ut varĩjs amicis respondeam, quo tam particulari volui, ad Reverentiam Vestram perscitere de mirabilibus hiuis terræ. Inter reliqua sunt. Inveniri hic herbam multis foliolis & ramusculus distimtam qua vel levissimo contracta digiti, tota statim elanguescit. Vocant herbam delicatam. sufficit unum foliolum in extremitate vel levissimè attigisse *ut* omnis reliqua et innumera foliorum senis elanguescat & se conplicet, quæ demum posit semihorium circiter *iterum evoluitum & se explicat. Hanc sol occidens claudit, ort*i*s iterum explicat. Est hic avicula quædam colorum varietate admirabili, oculis gratissima, maximè ad aspectum solis; hæc primùm. est vermiculus, tum, fit musca volans, ex inde in avem formatur, floribus *occutarent/ductarent??* vivit, cum tris emoritur. prius tamen, eum/eam mortem præfugit, infixu rostro in trunco arboris se suspendit, itaque suspensa & sopita semestri integro ceu mortuu et appensa manet. donec iterum cum floribus renascatur. vidi hanc sæpissimè.. Mitto alia, quæ in secunda libelli mei parte fusius expono. & finem facio scribendi, tam enim naves Lusitaneæ in Lusitaniam renavigaturæ, saccharo & tabaco, sunt merces huius terræ, graves, stant in procinctu* ut anchoras subducant. Tu interim Pater amicissime & clarissime Vale & sui valent iri, qui te colit & amat apud Deum & vix* memor vinc*; Ex Collegio Bahyensi 21 Juliĵ A. 1664

Tuus in Xo Servuus & amicus
Valentinus de Castro, novus in cognomine, veteranus in amore & obsequio.