Πατὲρ ἐν τῷ χρῷ σεμνότατε Εἰρήνη τοῦ Ιησου
Οὔποτ′ἰώδανε μισανθρωοποτὰτη παροιμία τῶν παλάιων ἀτόπων
λεγόντων. Τηλοῦ φίλοι ναίοντες, οὐκ εἰσὶν φίλοι: ἐπὶ γὰρ ἂλοιω
τόπῳ τὴν φιλίαν, κὶ οὐ τρόπῳ κρίνεσθε, μήτε δοκιμάζω τοῦτο τὸ
Ιβηρικὸν. Ausencia enemiga de amor, quan lexos del ojo, tan lexos
del Coraçon: ἀμφοτέραν γὰρ παροιμίαν ἐν ὐμῶν ἐπιστολῇ ἀμαρτεῖν
βεβαιωθς·νῦν δὴ a Cartas Cartas, y a palabras palabras· δεῖ γὰρ κὶ ἐξεστὶ, τὸν φιλέοντα φιλεῖν, καὶ τῷ προσίοντι προσεῖναι
κὶ δόμεν ὅς κεν δῷ.
Σεμνότητι γοῦν ὑμετέρα κὶ εὐχαρίζω,κὶ συγχαίρω, κὶ τέλος
ἐγώ τι αἰτήσω· εὐχαρίζω πρότον τῆς μνοίας συνέχεος ἐμοῦ
πᾶμπαν ἀναξιοτάτου, κὶ πανημερίου κακοῦ, ἄγαμαι δὲ τῆς ὑμῶν
φιλανθρωπίας.Συγχαίρω δὲ μένος κὶ ἀγήνορα θυμόν, ὅτι
παντῶν ἀπὸ τῆς φύσεως φιλοπατρίδων ὄντων, ὑμεῖς διᾷ
τῇ φιλοσοφίᾳ πεπεδευμένοι κατεφρονήσατε, κὶ οὐδένος οὐ μόνον
τὴν πατρίδα, ἀλλὰ κὶ φιλοὺς, κὶ πάντας κασιγνήτους κὶ συγγενεῖς
ὥτε ἐποιήσατε, ὁμηρικῷ Οδύσσει λέγειν οὔτι ἔγωγε
τῆς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἴδεσθε·ἀλλὰ μᾶλλοω σὺν
ποητῇ Ρομαϊκῷ Omne solum forti patria est ut[1] piscibus aequor[2]
τὶ τέλοσ αἰτήσω; ἐπιτρέποθε ταῖσ τῆσ μνότητοσ ὐμετήρασ
εὐχαισ,κ. λαβεῖν τὴν μίηοδοω τοῦ ἐβραϊκοῦ ἰδιώματοσ ἡμῖν
ὑπισχοθμένω·νῦν δὲ καλόγαθα ἀπαγγέλλεται περὶ γερμανίασ
ἐλπίζομεν ἐν τάχει πάντα τὸν θόρυβον μέλλοντα παύσεθσ:
εὔχομαι αὖτισ ἀπ᾽ἐμοῦ δυὸ τὴσ νέουσ στρατιώτασ τῆσ ἐταιρίας
ἐπιβλέψαι, ἐν τῇ πρωτοπειρίᾳ κ. ἀρπάζειω ἐμοῦ ὀνόματι
λέγονται f. Sarret κ. Ιακωβοσ Chaillet. τοῦ πρωτοῦ τὰσ ἐπίδολας
ἒλαβον, ἀπὸ δευθτεροῦ οὐδὲν πᾶμπαν ἢ ἤκσοω ἢ ἒλαβον: ἐπιτρέπω
με ταῖσ ἀμφοτήρου εὔχαισ· οὐκ ἀπὸ πολλου χρόνοθ ἒγραψα τῷ
ὐμῶν ἐπισάτῃ, δέδια μὴ λαβεῖν αὐτὸν τὰ ἐμοῦ γράμματα,ἐκεῖνον
μηὼ ἐγὼ πόλυ ἀνάξιοσ ἀρπάζω. λι ὦ πατὴρ ὑγίαινα κ. μέγαχαῖρα
θεόσ δὲ τοι ὂλβια δόιοι· εὒχομαι ἐγῶ σοι τυγχάνειν.
προσδοκάω τὸ πρῶτοω τὰ κέλτικα
ἄπὸ δῶλησ 27 febbraio 1632
διάκονοσ ταπιωώτατοσ
David Bartolomeus Bonamour
Soc. Iesu
