197 Bellarmin � l'�veque de Verdun. Rome, 6 Novembre 1601.
197
/ Illustr�ssime et Reverendissime Domine. Dinas uno tempore ab Illustrissima D. Vestra litteras accepi, quibus mihi duo negotia commendabantur,et praeterea des�der�um sanctae an�mae vestrae aper�ebatur ven�endi ad Urbem, dim�ttendae curae Pastoralis, et oollocandi jT in tuto salutem sempiternam. Quod ad negotia att�net, faciam omnino quod poter�, sed non multum poter�, qu�a pendei ab al��s permult�s, qui non facile jur�bus su�s cedunt. Cum de re pecuniar�a ag�tur, mirum est, quam mult�s d�ff�cultatibus negotia �mped�antur. Quod vero ad pium des�der�um pert�net adipiscendi pennas columbarum et voland� ad locum dulciss�mae quietisi d�cam Illustrissima^ D. V. quod mihi occurr�t. Non ex�stimo solid�orem qu�etem,et veriorem salutis securitatem in ulla re posse reperir�, quam in Dei voluntate tota animi devot�one perfic�enda. Illam Dom�ni vocem praeter caeteras, semper amavi: Pater, transfer cal�cem hunc a me, verumtamen non mea, sed tua voluntas f�at. Empii sumus pretio magno: proinde ut serv� emptiti� simplicem obed�ent�am Domino nostro debemus. Dum nob�s conscient�a nostra vere renunciet,nos non quaes�v�sse, non optasse, non eleg�sse locum alt�orem, nunc etiam honorem temporalem nob�s cordi non esse, libentiss�me depos�turos, s� liceret: non video, cur in Dei voluntate per �mperium V�carii sui nob�s expresse propos�ta, acqu�escere non debeamus. Pastorale o^hs grave est, soli�itud�ne et periculo plenum: nec minus Portasse grav�s et periculosa est d�gnitas cardinalitia. S� opif�ci atque emptor� nostro placu�t nos in hae angustine et pericula vocare, qui sumus nos, qui dicamus ill�: cur ita fec�st�? Qui nos d�lexit et animam suam pr� nobis posuit, dicere d�gnatus est Petro, et in eo Pastoribus omnibus: S� amas me, pasce oves meas. Qu�s �gitur er�t, qui audeat Domino respondere, nolo pascere oves tuas, ne perdam salutem meam, nis� qui non Deum, sed se ipse amai? Verus Dei amator cum Apostolo dicet: Malo anathema esse a Chr�sto pr� fra-
