Page:EBC 1617 09 01 1900.pdf/1

Pax Christi.
Illustrissime Cardinalis.
Accepi litteras Ill.mae Dominationis Vestrae, quibus, divina providentia, Sedis Apostolicae benignitate, ac singulari favore ac gratia D.nis Vestrae, spiritualibus externorum necessitatibus consultum est. Dolebam nuper cum, revocata (ut videbatur) facultate absolvendi ab haeresi, bonam aliquorum Anglorum adiuvandorum occasionem praeterire animadverterem: nec minus mancipiorum dolebam vicem, quibus adiuvandis haec facultas aeque necessaria nunc est ac superiore anno, eritque necessaria quandiu mercatores christiani cum Turcis negotiantes, seu pietatis seu lucri causa, Christiana mancipia e Turcarum Tartarorumque servitute coempta huc asportabunt. Tartari enim praedones Russiam, Moscoviam oaeterasque regiones sibi vicinas saepe invadunt, praedas agunt et miseros christianos utriusque sexus omnisque aetatis in servitutem inde abdudunt, et Constantinopolim tandem eos transferentes in Turcarum manus precio tradunt, à Turcis demum christiani mercatores eos emunt et in has partes vendendos advehunt. Horum mancipiorum casus omni commiseratione dignus est: quippe in patria sua à sacerdotibus schismaticis sanae, fidei doctrinam fere nullam, nec morum praecepta nisi superstitione admixta didicerunt: a Tartaris deinde ac Turcis unumquodque tantum plus mali didicit, quanto diutius inter eos habitavit: huc vero delata, saoerdotem non inveniunt qui linguam ipsorum calleat. Ego autem longo usu assiduaque consuetudine cum iis de rebus fidei ac morum tractans, sermonem italicum seu siculum ab iis procedente tem pore utcumque prolatum percipio, et ita me illorum captui accommodo ut ab iis quae dico intelligantur. Quod si post multum temporis diuturnosque in illis tanquam Indis excolendis labores, impedimentum oonfessionis deprehendatur, nec fidei Inquisitor adest, nec si adesset remedium adhibere posset, timidum enim genus praesertim foeminarum est (quaium maior copia), quae foemineo pudore vix confessario
---page break---

▻