Page:EBC 1614 03 25 1401.pdf/22

Anglorum quasi principem, adiisse dicitur, priusquam Rex Londinum pertigerat, vota procerum aperit, suadetque, ut cum se, et cum aliis ex supremo ordine viris regem pro catholicorum solamine unanimes rogarent. Abnuit Northumbrius, verbaque minacibus similia subnexuit. Sed desertricis secusationis seu poenam illam, seu mercedem, sub ilio ipso Jacobo in turrim Londinensem postea conjectus, quasi conjurationis pulverariae non omnino inscius, vincala perfert damnosissima, centum nimirum, et vigenti mille aureorum muleta imposita. sacerdotis, et doctoris illius catholici, qui in ipso fere Angliae vestibulo, catholicorum nomine obsequia, quaerimonias, postulata, officiose, sed sponte exponens omnium mortalium primus a Jacobo hic in custodiam missus omen futuri regni elicuit. Quid clarissimum memorem Thomam Pondium, Elizabethae reginae a nobiliori olim setellicio? Hic meritis erga regis matrem fretus, cujus et religionis ergo, acerbissima perpessus fuerat per annos plus minus octodecim, et honoratissimos Successiae, atque Suthantoniae Comites propinquo cognationis gradu contingens, dum velut alter Mardochoeus suorum miserila qua potuit succurrere satagens, judicis cujusdam catholicis infesti, idque sicut Pendio videbatur iniquissime, acta judiciaria apud ipsum regem liberius insectatur,venerabilis, et fortissimus senex ludibrio publice exponicur, infamia, sed honorabili, natatur, et in gratiam helluonis ventricosi auribus praecisis dat poenas suae probatatis exemplariter. Quod si post tot hos, et alios permultos tantorum virorum irritos labores, fas sit et de meis publicae rei causae susceptis laboribus aliquid fari, et ego quoque, in persona civis boni sub nomine Coelii Prisci liberi sermonem de Republica Christiana satis brevem Anglica adornavi, in quo optimis, ita quidem mihi visis, rationibus edocere nisus fui, non nisi veteri reipublicae forma reduce, et catholicis data requie posse regem vel se, vel suos in Britanniarum imperio stabilire, sed senis cujusdam R.di ex cujus judicio velut ex oraculo pependi, non quidem deortatio, sed non satis fervens adortatio, dissuasit, quamquam in principio non solum meum approbavit concilium, sed et magni fecit scriptum. Nemo igitur ex ociosis, aut fastuosis
---page break---

◅▻