Page:EBC 1600 12 13 0136.pdf/1

Illustrissimo et Reverendiss. D.Roberto Bellarmino S.R.E. Presbytero Cardinali, etc. Domino suo Clementissimo Justus Calvinus S.
Tu vero ille es, Roberto Bellarmino, Cardinalis Illustrissime, quem colit, et veneratur anima mea, quem diligit et exoptat cor meum. Tu es, qui animam hanc vindicasti a morte, et plusquam Cimmeriis tenebrie obrutam, divinae veritatis fulgore, secundum Deum, collustrasti. Tibi vota faciam, tuumque immortale nomen perpetuis laudibus celebrabo. Ecquid hoc est, inquis? quem insperatum Paeana audio? quis peregrino celeusmate acclamat? Ego ego sum, Roberto Bellarmino, dulce solatium meum, amica quies mea. Ego sum magnus debitor tuus. Si gratiam inveni in oculis tuis, praebe aures tuas, percipe magnalia Dei, audi excellentissimos fructus laborum tuorum. Ecce sedebas quondam, et medicinam parabas aegris, quos vel tartareae locustae a Iohanne praesignificatae, falsorum dogmatum aculeis laeserant, vel hydrops falsae sapientiae inflarat, vel levis superbiae aura ex area Ecclesiae proiecerat. His medicinam disputationibus tuis parabas, atque in vulgus prolatam cunctis propinabas. Sed vide ingratos homines. Alios vis morbi obstupefecerat, alios desperatio acquirendae sanitatis abalienaverat, alios furor ad proculcandum pharmacum incitaverat. Mihiq quid accidit, aegrorum infirmissimo? Propinatur eadem librorum tuorum medicina. Rideo, ut assuetus eram, et tamen periculi faciendi causa admitto eam, lectioneque im bibo. Hic, quod aegris quibusdam accidere solet, pharmacum primo commovet animum, ac resultum quaerit. Postmodum aliquandiu retentum occulta virtute interius cum morbo conflictu habito, sudorem toto corpore excitat. Quod ubi sensi, tum demum gravissima me lue infectum, totaque cura ad frequentandum antidotum opus esse animadverti. Eoque facto maiores in dies vires colligere, et tandem, benedicente Domino, integram sanitatem recuperare coepi, ut num quidem nihil
---page break---

▻