Ab anno Domini 300 ad 400
p. 73
[102.]
De S. Gregorio Nazianzeno – 370
Sanctus Gregorius episcopus Nazianzenus, cognomento Theologus, S. Basilii aequalis & studiorum comes, floruit sub Valente & anno 11 Theodosii obiit, teste sancto Hieronymo De scriptoribus ecclesiasticis.
Multa scripsit, in quibus sapientiam cum eloquentia mirifice copulauit.
Quae extant Coloniae edita, anno Domini 1570, haec sunt:
Libri scripti soluta oratione:
Apologetici, libri 4.
Orationes ad diuersos, 3.
Orationes funebres, 7.
Oratio in laudem Heronis philosophi, 1.
Orationes de pace, 3.
Orationes siue libri de Theologia, 5.
Orationes in Iulianum imperatorem, 2
Ad Clidonium epistolae, 2.
Orationes in dies festos, 7.
Tractatus de fide, 1.
Tractatus de fide Nicaenae Synodi, 1.
Orationes variorum argumentorum, 17.
Ad virginem exhortatio, 1.
Metaphrasis in Ecclesiastem, 1.
Epistolae, 80.
Carmina:
Tragoedia »Christus patiens«, 1.
De rebus suis, 2.
De variis argumentis veteris & noui Testamenti, 9.
De virginitate insigne carmen, 1.
De praeceptis a virgine seruandis, 1.
Spiritualia epigrammata, 13.
Sententiarum spiritualium carmine scriptarum libri, 3.
Obseruatio in opera S. Gregorii:
Oratio in laudem Heronis philosophi, debet inscribi in laudem Maximi philosophi, ut testatur sanctus Hieronymus in libro De scriptoribus ecclesiasticis in »Gregorio Nazianzeno«, ubi reprehendit eos qui mutauerunt nomen Maximi in nomen Heronis.
Metaphrasis in Ecclesiastem non est Gregorii Nazianzeni, sed Gregorii Thaumaturgi, ut supra ostendimus.
Tragoedia »Christus patiens« non videtur habere grauitatem solitam Nazianzeno, praesertim cum describitur eiulatus matris Christi, quae prudentissima & constantissima erat.
