Ab anno Domini 1100 ad 1200
p. 173
nunc S. Isidori, nunc S. Fulgentii nomine eum librum venditans. Itaque catholici diu libri eius auctorem quaerentes suspicati sunt, auctorem fuisse quendam Valramum, ad quem scripsit S. Anselmus librum De azymo.
Hinc postea Dominicus a Soto, Claudius Sanctius, Gulielmus Alanus Cardinalis & alii, auctorem erroris de impanatione fecerunt Valramum.
Sed reuera opus illud De diuinis officiis a Vviclefo citatum, non est Valrami, qui nihil eiusmodi usquam scripsisse legitur, sed Ruperti Tuitiensis abbatis, de quo nunc agimus.
Siquidem initium illius operis, quod a Vviclefo citabatur apud Valdensem, erat
»Ea quae per anni circulum«,
& hoc ipsum est initium librorum Ruperti e officiis diuinis.
Deinde omnia, quae citabat Vviclefus ex auctore De diuinis officiis inueniuntur ad verbum in libro 2 De officiis diuinis cap. 2 & cap. 9 apud Rupertum.
Praeterea errores istius libri, inueniuntur etiam in libris Ruperti in Exodum & in Ioannem, ut plane constet eundem esse auctorem omnium istorum librorum.
Denique Algerus libro 1 De sacramento eucharistiae cap. 6 dicit tempore suo exortam nouam haeresim, & absurdissimam de impanatione.
Atqui Rupertus vixit eodem seculo, quo Algerus & erat Algero paulo senior, & hic ipse error, quem Algerus notat, habetur in secundo libro 2 & cap. 9 De officiis diuinis apud Rupertum.
Atque haec videtur esse causa, ut opera Ruperti Tuitiensis alioqui non mala, nec indocta, iacuerint sine luce & honore in tenebris obliuionis, annis circiter quadringentis, nam nostro primum tempore coeperunt lucem aspicere.
Obseruatio secunda:
Error Ruperti in eo situs est, quod existimauit, non conuerti panem in corpus Christi dum conficitur eucharistia, sed assumi a verbo diuino, quemadmodum assumpta est humanitas.
Id perspicuum est ex libro sexto in Ioannem, ubi Rupertus dicit:
»Verbum factum esse hominem, non destruendo, sed assumendo humanitatem, & eodem modo in eucharistia idem verbum fieri panem non destruendo, sed assumendo panem«, & similia habet libro 2 in Exodum cap. 10, sed clarissime libro 2 De officiis diuinis cap. 2 cum sic ait:
»Nec duo corpora dicuntur, aut sunt, hoc quod de altari & illud quod acceptum est de utero virginis, quia videlicet unum idemque verbum, unus idemque Deus sursum est in carne, hic in pane«, & cap. 9 sic inquit:
»Verbum Patris carni & sanguini, quem de utero uirginis assumpserat, & pani ac vino, quod de altari assumpsit, medium interueniens, unum sacrificium efficit, quod cum in ora fidelium sacerdos distribuit, panis & vinum absumitur & transit: partus autem virginis cum unito sibi verbo Patris & in caelo & in hominibus integer permanet & inconsumptus«, haec ille ubi cum dicit,
