Page:AKC s.d. 558-100.pdf/3

From GATE
This page has not been proofread

et quiete maiorique cum securitate meæ conscientiæ, et animæ, tristem
hanc vitam decurrã non possum tibi plura circa hanc rem scribere, quod
non satis charta fido. cœterim si interiora mea nosset. & solatium animæ
meæ optas pater amantissime non negliiget rem meam agere. cogita
enim quod in hoc salus mea vertit, ut hinc me expediam. Si quidem Pri
Assistenti Lusitaniæ placeret me Lusitaniæ Provinciæ adscribi, huic
me devoveo, ad Legenda mathematica, & ad componendum Idiomate latino
Societatis Lusitanæ historiam, quam P. Balthassar Telles Lusitanē scripsit.
Interea si quid barbarismi contraxissent inter barbaros enim degimus, per
otium excolam, ut Provinciam non pœniteat in meos humeros tam altum
molem depossuisse. hic enim, tædio, mœrore, et otio vitam consumo, et
altero, nullo operæ pretio, annos, quos meliore fato alibi transigerem.
Quod si P. Assistens Lusitaniæ te non audit. fortasse Assistens Italiæ
pro suâ provincia Venetâ, vel alibi, quemadmodum mihi PP Itali retule=
runt acceptabi* [acceptabitur?]. quanquam quod iam Lusitanam linguam calleo
et cum facilitate loquor, et concionor ad populum, mallem Lusitaniæ
me impendere. Ad te enim aspirare non ausim, qui, dum te amico
et patre fruor, fatis credo actus, non satis æstimare novi fortunam.
Tu iam annis es gravis, ego adhuc robustus, fortasse possem in iugo feren
do suecollare, et animare tuos nobiles partus ad lucem, quod olim
vel faciebam negligentius, vel negligebam, quod animus raras ad alia
respiraret, nec satis sibi compos esset. Sumus iuvenes, neque statim
maturescimus, ætas iudicium acuit et experientia. Arbitrio tuo, et
amori me permitto, et responsum dum vivis, paternum pstolor, super
his rebus. Opusculum meum quod ad te mitto perlege, et siquid displicet corrige
expunge siquid non satis maturum. et siquid deest, vel minus perpolitũ
ingenỹ et iudicȳ tui lima pro amicitia, perpoli. Neque enim res meæ
lucem habere possunt nisi quam tu ỹs com̃unicas, qui verè es Lux mundi
sit veniâ verbo. Indiăm ut petam quam tot votis anhelaveram, cælo semper
aure surdâ co___s meos dissimulante. pater mi sum quadragenario maior,
neque itineri ferendo suppar, accedit quod brachium quod casu inquodam
itinere delapsus, fregi, non satis loco suo osse fracto restituto. ægrè fert
prolixa itinera, qua sæpe in annum excurrunt. hinc autem in Euro
pam menstruum est iter. reliquum terrâ, vel mari lentiori pera=
gitur pede. Amici non desunt ad expensas et eleemosynas. habet hæc gens
hoc Lusitana hoc peculiare, quod in Religiosos pia est, et munifica,
propterea deos illi benedicit et eam ditat. Et ego valde illi sum addictus.
Iterum iterumque tibi hinc rem cõmendo, pro eo quod me amas cum superioris
transiges qui confido in numine, expensis rebus non erunt difficiles.

---page break---

et quiete maiorique cum securitate meæ conscientiæ, et animæ, tristem hanc vitam decurrã [decurrat?] Non possum tibi plura circa hanc rem scribere, quod non satis charta fido. cœterim si interiora mea nosset. & solatium animæ meæ optas pater amantissime non negliiget rem meam agere. cogita enim quod in hoc salus mea vertit, ut hinc me expediam. Si quidem Pri Assistenti Lusitaniæ placeret me Lusitaniæ Provinciæ adscribi, huic me devoveo, ad Legenda mathematica, & ad componendum Idiomate latino Societatis Lusitanæ historiam, quam P. Balthassar Telles Lusitanē scripsit. Interea si quid barbarismi contraxissent inter barbaros enim degimus, per otium excolam, ut Provinciam non pœniteat in meos humeros tam altum molem depossuisse. hic enim, tædio, mœrore, et otio vitam consumo, et altero, nullo operæ pretio, annos, quos meliore fato alibi transigerem. Quod si P. Assistens Lusitaniæ te non audit. fortasse Assistens Italiæ pro suâ provincia Venetâ, vel alibi, quemadmodum mihi PP Itali retule= runt acceptabi* [acceptabitur?]. quanquam quod iam Lusitanam linguam calleo et cum facilitate loquor, et concionor ad populum, mallem Lusitaniæ me impendere. Ad te enim aspirare non ausim, qui, dum te amico et patre fruor, fatis credo actus, non satis æstimare novi fortunam. Tu iam annis es gravis, ego adhuc robustus, fortasse possem in iugo feren do suecollare, et animare tuos nobiles partus ad lucem, quod olim vel faciebam negligentius, vel negligebam, quod animus raras ad alia respiraret, nec satis sibi compos esset. Sumus iuvenes, neque statim maturescimus, ætas iudicium acuit et experientia. Arbitrio tuo, et amori me permitto, et responsum dum vivis, paternum pstolor, super his rebus. Opusculum meum quod ad te mitto perlege, et siquid displicet corrige expunge siquid non satis maturum. et siquid deest, vel minus perpolitũ ingenỹ et iudicȳ tui lima pro amicitia, perpoli. Neque enim res meæ lucem habere possunt nisi quam tu ỹs com̃unicas, qui verè es Lux mundi sit veniâ verbo. Indiăm ut petam quam tot votis anhelaveram, cælo semper aure surdâ co___s meos dissimulante. pater mi sum quadragenario maior, neque itineri ferendo suppar, accedit quod brachium quod casu inquodam itinere delapsus, fregi, non satis loco suo osse fracto restituto. ægrè fert prolixa itinera, qua sæpe in annum excurrunt. hinc autem in Euro pam menstruum est iter. reliquum terrâ, vel mari lentiori pera= gitur pede. Amici non desunt ad expensas et eleemosynas. habet hæc gens hoc Lusitana hoc peculiare, quod in Religiosos pia est, et munifica, propterea deos illi benedicit et eam ditat. Et ego valde illi sum addictus. Iterum iterumque tibi hinc rem cõmendo, pro eo quod me amas cum superioris transiges qui confido in numine, expensis rebus non erunt difficiles.
---page break---