Page:FC 1042.djvu/245

From GATE
Revision as of 09:44, 5 September 2021 by J. L. Narvaja (talk | contribs)
This page has not been proofread



f. 115r



licet sint cum paruo sentimento gratiae deuotionis. Hoc enim modo eundo, itur, et mittuntur se7lmina cum difficultate et la-chrimis; itur, inquam, ad Deum ipsum; ubi autem iam adest manipulus deuotionis aut consolationis, tunc quodammodo uenitur et fit egressus quidam ex ipso Deo consolatore, qui quaerendo inuentus est. 174. Illud autem uerbum Pauli, quo dicit, non esse n>is sufficientes ex nobis tanquam ex nobis, ne cogitare quidem S non infert nos ex nobis, tanquam ex nobis, nihil posse; sed di- si m.v. pro scilicet, • II Cor., III, 5- MkMORIALE.—NoVEMB. 1542 581 cit, nos non sufficere ad tale aliquod bonum. Oportet enim ut ipse praeueniat, comitetur et sequatur idipsum, qui>d ex nobis tanquam ex nobis est (licet insufficiens), ita ut ipsa sufficientia etiam in minimis ipsi tribuatur. Requiritur enim nostra operatio, quae cooperatur gratiae

_______________