193 (suite 2)
193 (suite 2�)
/ trium nostrum, etiam quando torpens ac pigrum est � Deo Optimo Maximo
excitatur. Quae tamen gratiae praevenientis excitatio ita communiter
est a Deo, ut ex libero arbitrio hominis excitati,et ministrorum Eccle
siae multum pendere fateamur.
Quarta Conclusio.
Dividitur tamen praecipue haec auxilii gratia in auxilium
efficax,et sufficiens. Sufficiens quidem illud est, quo posito ex par
te principii nihil aliud, ut operetur liberum arbitrium requirit per
modum actus primi,et supr^, hoc id quod efficax dicitur nihil superad-
dit praeter denominationem quandam ab effectu, ut infallibiliter libe
re producendo. Quod enim auxilium efficax vel tantum sufficiens dica-
tur, denominatio est ab operazione sumpta, quae simul a nostra volun-
tate,et a gratia procedit. Ex quo cum Q^qualibus auxiliis omnino ante-
cedentibus unus potest pr� voluntate sua et gratia converti, cum alter
pr� suo solo libero arbitrio non convertatur, infallibilitas vero ef-
fectus, ex qua auxilium denominatur efficax, nullam causae liberae ne-
cessitatem imponi!.
Quinta conclusio.
Adeo ad meritum seu demeritum nostrorum operum libertas in
nobis requiritur, ut per actus, quos necessitati et praedeterminati
producimus, proemium seu poenam mereri non possimus, quare ad meritum
et libertatem ita debet indifferens esse voluntas, ut nullam divinam
praediffinitionem omnino absolutam nostrorum actuum, cum libertate il-
lorum compati posse asseramus, nedum praemotionem,seu physicam aut
^3^ moralem aliquam infallibilem praedeterminationem^ Unde etiam concursus
Dei generalis, quo cum causis secundis semper concurrit, non est in-
fluxus aliquis praevieus in causam secundam, sed ipse Deus qualis par-
tialis causa cum voluntate nostros actus immediate produci!.
Sexta conclusio.
Donum perseverantiae in hoc consisti!, quod ea Deus auxilia
confer�! adulto, cum quibus illum pr� sua libertate cum gratia perse-
